آیه 175 - 172:
الَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِن بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ ۚ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِیمٌ «کسانی که پس از زخمها و جراحتهایی که به آنان رسیده بود دستور خدا و پیامبر را اجابت کردند، برای کسانی از آنان که نیکی کردند و تقوا پیشه نمودند، پاداش بزرگی است».
الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَانًا وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ «کسانی که مردم به آنان گفتند: مردم بر ضد شما جمع شدهاند، پس، از آنها بترسید، ولی (این امر) ایمانشان را افزود و گفتند: خدا ما را کافی است و او بهترین سرپرست است».
فَانقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُوا رِضْوَانَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ «پس آنها با نعمت و بخششی از جانب خدا بازگشتند، و هیچ آسیبی به آنان نرسید، و خشنودی خداوند را به دست آوردند، و خداوند دارای فضلی بزرگ است».
إِنَّمَا ذَٰلِکُمُ الشَّیْطَانُ یُخَوِّفُ أَوْلِیَاءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ «آن شیطان است که دوستانش را میترساند، پس، از آنها نترسید و از من بترسید اگر مؤمن هستید».
رهبر انقلاب اسلامی، با تشکر فراوان از پیروزیها و مدال آوری ورزشکاران در بازیهای آسیایی و پاراآسیایی، شناخت افتخارات ملی و همچنین وجود روحیه افتخار ملی در یک ملت را زمینهساز حرکت بهسوی افتخارات بزرگ برشمردند و گفتند: اینکه یک جوان ورزشکار، قهرمانی خود را به ملت تقدیم، و احساس خرسندی و افتخار را به درون دلهای مردم منتقل میکند، اقدام بسیار با ارزشی است. ایشان محبوبیت ورزشکاران و قهرمانان را زمینهساز الگو شدن آنان در میان جوانان دانستند و گفتند: هر حرکت خوب قهرمانِ ورزشکار، موجب تکثیر میلیونها حرکت خوب و رواج خیر در جامعه میشود.
سید را بیابید ... سطح مسابقه خیلی بالاس ... جایزه هم داره
شاهکار
به ابوسعید ابوالخیر، گفتند :
فلانی شاهکار می کند، چرا که قادر است پرواز کند.
گفت: این که مهم نیست، مگس هم می پرد.
گفتند :فلانی را چه می گویی؟ که روی آب راه می رود!
گفت:اهمیتی ندارد، تکه ای چوب نیز همین کار ﺭا می کند.
گفتند :پس از نظر تو شاهکار چیست؟
گفت: این که در میان مردم زندگی کنی، ولی هیچ گاه به کسی زخم زبان نزنی،
دروغ نگویی، کلک نزنی و سوءاستفاده نکنی، این شاهکار است.
ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ " ﺗﺤﻤﻞ" ﮐﻨﻴﻢ،
ﮐﺎفی است ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ "ﻗﻀﺎﻭﺕ " ﻧﮑﻨﻴﻢ .
ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮﺍﻱ "ﺷﺎﺩﮐﺮﺩﻥ " ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺗﻼﺵ ﮐﻨﻴﻢ، ﮐﺎفی است به همدیگر "ﺁﺯﺍﺭ "
ﻧﺮﺳﺎنیم .
ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭا "ﺍﺻﻼﺡ" ﮐﻨﻴﻢ، ﮐﺎفی است ﺑﻪ " ﻋﻴﻮﺏ " ﺧﻮﺩ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ .
ﺣﺘﻲ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ "ﺩﻭﺳﺖ "ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ،
ﻓﻘﻂ ﮐﺎفی است " ﺩﺷﻤﻦ" ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ .
ﺁﺭﻱ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺯﻳﺴﺘﻦ، * شاهکار *است.
یکسال بعد .. از بخت بد ما هر چه نوشته بودیم درست از آب درامد و باز کاسه و کوزه سر ما شکست گفتند : «هم حسابدار دانشگاه و هم شما به اعتبار دانشگاه خدشه وارد کرده اید»!! گفتم «او دزدی پیشه کرده و من حادثه را پیش بینی کردم مرا با او چه نسبت !» گفتند:« او اگر دزد است تو هم جاسوسی و هم تسوجی و هم رفیق و شفیق پروین اعتصامی این جرم دوم و سوم تو را بس است !! مگر تسوجی بودن جرمش کم است!؟» کار از کار گذشته بود ، دیدم حرف عیال حق است و خفه خون گرفتم اما در عوض هنوز هم که هنوزه دارم ثمره و میوه ان مقاله ها را می چینم ! برای همین این روزا سرم شلوغ است و دارم واحد های مردودی ام را پاس میکنم!!
خلاصه بعد از این همه دردسر نشستم و فکر کردم و کلاهم را قاضی کردم . گفتم : چرا عاقل کند کاری که باز ارد پشیمانی؟ پس چه کنم چاره کنم؟
آستین ها را بالا زدم و از چند گرگ باران دیده مشاوره گرفتم انها به اتفاق گفتند: که ایراد در نوشتن و گفتن تو ست نه کردار ایشان ! تو باید فوت کوزه گری زیبا سخن گفتن را بیاموزی! تا گرفتار غضب و عصیان "استاد و شهریار و شهردار " نشوی !! و من چنین کنم و با شما به طنز و ایهام و کنایه سخن گویم تا چه پیش اید و چه مقبول افتد، پس
بشنوید ای دوستان این داستان خود حقیقت نقد حال ماست آن
میگویند درویشی خری داشت روزی خسته از راه سفر به خانقاهی رسید ، الاغش را به خادم سپرد و وارد خانقاه شد، درویش هایی که در خانقاه زندگی میکردند خیلی فقیر و گرسنه بودند . پنهان از صاحب الاغ ، خر را فروختند و با پول ان غذا خریدند . دور هم نشستند و صاحب الاغ را هم بر سر سفره شان میهمان کردند . انچه با پول الاغ خریده بودند خوردند و اشامیدند و پس از غذا با شور و شوق ،ضرب به دست گرفتند و نواختند . درویش ها به شوق امدند و مشغول "سماع" شدند در ان حال با یک صدا می خواندند: "خر برفت و خر برفت و خر برفت"
صاحب الاغ هم بی خبر و غافل از همه چیز همصدا با دیگران می خواند :"خر برفت و خر برفت و خر برفت"
صبح شد، درویش ها یک به یک رفتند و درویش اماده سفر شد از خانقاه بیرون امد ولی خر را ندید از خادم، سراغ خر را گرفت خادم گفت : «شب که شد درویش ها به من حمله کردند و به زور خر را گرفتند و بردند و فروختند»
صاحب الاغ گفت : «خر را به تو سپرده بودم لا اقل می امدی به من می گفتی»
خادم گفت : «امدم که بگویم دیدم خودت مثل آنها آواز سر داده ای که خر برفت و خر برفت و خر برفت . و فکر کردم خودت از همه چیز آگاهی و خر را بخشیده ای !»
صاحب الاغ بر سر زد و روی زمین نشست و گفت : «آنان می خواندند و من هم سر ذوق آمدم و بی انکه بدانم چه می گویند با انان همصدا شدم !»
یک کار بدی که در مجلس ما راه افتاده همین 2-2 (رای منفی )کردند است که این کار نمایندگان اصلا شایسته نیست ،در دوران دولت قبل هم که این کار را انجام دادن رهبری به نمایندگان تذکر شدید دادن در حدی که یکی از نمایندگان به رهبری گفتند ما بریم توبه کنیم رهبری گفتند بله برید توبه کنید ...
رفتار نمایندگان درست نبود یک نماینده حق داردحرف بزندمطابق قانون تنها کسی که میتواند بگوید که دیگر ادامه ندهید فقط رئیس مجلس ونائب رئیس است که اگر احساس کند حرف نماینده به صلاح نیست میتونه جلو ادامه صحبت نماینده رو بگیره .
هرچند که آقای مطهری حرفشون زدند اما در حرفی که زدند یک تناقضی دیده میشود اول اینکه ایشون گفتند قانونی نیست مطابق (اصل 176 قانون اساسی) شورای عالی امنیت ملی حق دارد تشکیل جلسه بدهد به ریاست رییس جمهور با حضور روسای سه قوه واشخاص دیگه ...و اینها اگر در مورد کسی حکمی صادر کنند ورهبری تایید کنند عین قانون واصلا نیازی به قوه ی قضاییه نیست این که مطابق قانون بوده وهست.
دوم اینکه در دوران آقای احمدی نژاد وقتی آقای شیخ اسلام میخواستند استیضاح کنند آقای مطهری پیگیر استضاح بود بعد که با رهبری دیدار داشتند رهبری گفتند استیضاح غلط وبیجا بود برای اینکه دیگه چند ماه از دولت باقی نمانده بود بعد نمایندگان به آقای مطهری اعتراض کردند ایشون گفتند نه خیر ما تا قبل از استیضاح نظر رهبری را نمیدانستیم پس به تکلیفمان عمل کردیم حالا که فهمیدیم خوب
حرف رهبری فصل الخطاب است
آقای مطهری خودتون مگه نگفتید اگر جایی نظر رهبری را بدانید فصل الخطاب است ، شما که در حضور رهبری بحث حصر مطرح کردید آقا هم جواب دادن پس چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
این تناقض قبلا هم در حرفاتون بوده مقالات قبل 80 شما تو روزنامه ها علیه خانواده ی آقای هاشمی اما الان ...