710-فوائد سنگ عقیق در روایات اسلامی

 

سنگ جزع، نوعی عقیق سیاه و کبود است که گونه های مختلفی هم چون چینی، هندی و یمنی دارد. از این میان بر جزع یمانی بسیار سفارش کرده اند، اما معروف است که جزع یمانی برای همه مناسب نیست (ولی نظر بنده این است که جزع برای همه مناسب بوده و آمد و نیامد ندارد).

امام رضا (ع) از جد خود امیر مومنان (ع) نقل می کنند که فرمود: ((روزی پیامبر اکرم (ص) بر ما وارد شدند در حالی که انگشتری با نگین جزع یمانی در دست داشت. پس همراه ما نماز خواند و بعد از نماز، انگشتر را به من داد و فرمود:

یا علی، این انگشتر را در دست راست خود کن و با آن نماز بخوان! آیا می دانی ثواب خواندن نماز  با انگشتر جزع یمانی برابر با ثواب خواندن هفتاد نماز است، همانا انگشتر جزع یمانی خداوند را تسبیح می کند و استغفار می گوید و اجر و ثواب آن برای دست کننده آن است)).

امیر مومنان (ع) خطاب جمعی فرمودند: (( انگشتر جزع یمانی در دست کنید، پس همانا سنگ جزع یمانی وسوسه و نیرنگ های شیاطین را دفع می کند و بر می گرداند)).

امام رضا (ع) درباره یکی از خواص عقیق می فرماید: ((دست کردن انگشتر عقیق، فقر را از بین می برد و دست کردن آن نفاق را نیز نابود می کند)).

امام صادق (ع) در حدیثی طولانی در خواص سنگ عقیق فرمود: ((خیلی عجیب است دستی که در آن انگشتر عقیق باشد و درهم و دینار (پول) نداشته باشد)).

امام رضا (ع) می فرمایند: ((کسی که انگشتری با نگین عقیق در دست کند، فقیر نمی شود)).

امام سجاد (ع) می فرماید: پیامبر اکرم (ص) فرمود ((هر کس انگشتر عقیق در دست کند (و دعا کند) خداوند حوائجش را بر آورده می سازد)).

امام باقر(ع) فرمود: ((در دست نمودن انگشتر عقیق، انسان را از شر سلطان ظالم و هر چه که او از آن می ترسد و می گریزد، نگاه می دارد)).

روزی حاکم به سربازانش دستور داد که یکی از سادات را دستگیر کنند وقتی سربازان آن مرد را می بردند، امام صادق (ع) او را در آن وضعیت مشاهده نموده و فرمود: ((برای او انگشتر عقیق بفرستید)). خانواده آن مرد انگشتر عقیقی به او دادند، پس آن مرد از حاکم، اذیت و آزاری ندید.

اسماعیل فرزند امام صادق (ع) از جدش امام باقر (ع) نقل می کند که حضرت به او فرمود: ((ای فرزندم هر کس شب را صبح کند، در حالی که انگشتر عقیق در دست راست داشته باشد و هنگام صبح قبل از آن که کسی را ببیند، نگین انگشترش را برگرداند، به طوری که در کف دستش قرار گیرد و سوره قدر را بخواند و بعد بگوید:

((امنت باالله وحده لا شریک له و کفرت بالجبت و الطاغوت و آمنت بسر آل محمد و علانیتهم و ظاهرهم و باطنهم و اولهم و اخرهم))، خداوند او را در آن روز از شر آن چه از آسمان نازل می شود و به سوی آسمان بالا می رود و هم چنین از شر آن چه در زمین فرو می رود و از آن خارج می شود، حفظ می کند و در محافظت خدا و ولی خدا به سر می برد تا صبح را به شب رساند)).

امیر مومنان علی (ع) می فرماید: ((انگشتر عقیق در دست کنید که مایه برکت برای شما قرار داده شده است تا از بلاها و حوادث ایمن باشید)).

بشیر از امام باقر (ع) پرسید: (( چه نوع نگین و سنگی را برای رکاب انگشترم تهیه کنم؟)) حضرت فرمودند: ((ای بشیر! چرا غافلی از عقیق قرمز، زرد و سفید؟ (یعنی این نگین ها را انتخاب کن) پس هرکس یکی از آن ها را انگشتر خود قرار دهد، از جمیع بلاها و حوادث مصون و محفوظ می ماند)).

امام صادق (ع) می فرماید ((همانا عقیق محافظت می کند از انسان در مقابل هر گونه بلا و حادثه ای)).

امام صادق (ع) می فرماید: ((عقیق، حرز در سفر است و در دست کردن انگشتر آن در هنگام سفر، انسان را از خطرهای سفر محفوظ و مصون می دارد)).

یکی از اصحاب پیامبر (ص) می گوید: ((روزی مردی نزد پیامبر (ص) آمد و از دزدان قافله در مسیر مسافرت و دزدیده شدن اموالش توسط آن ها شکایت کرد. حضرت فرمودند: ((چرا انگشتر عقیق در دست نمی کنی؟ پس همانا انگشتر عقیق انسان را از هر بدی محافظت می کند)).

راوی از امام باقر (ع) پرسید: (( چه نوع نگین و سنگی را بر روی انگشترم قرار دهم؟)) حضرت فرمود: ((ای بشیر! چرا از عقیق قرمز، زرد و سفید غافلی؟ هرکس از شیعیان آل محمد (ص) باشد و یکی از این سه نوع عقیق را در دست کند، در زندگی اش مگر خیر و برکت و خوبی نمی بیند)).

حضرت زهرا (ع) از رسول خدا (ص) نقل می فرماید: ((هرکس انگشتر عقیق در دست کند همیشه خیر و خوبی می بیند)).

پیامبر اکرم (ص) می فرماید: ((خداوند عاقبت کسی را که انگشتر عقیق در دست نماید، به خیر و خوبی ختم می کند)).

پیامبر اکرم (ص) فرمود: ((زمانی که خداوند موسی بن عمران را خلق کرد (وقتی او را در میقات به رسالت مبعوث کرد) با موسی بن عمران سخن گفت، سپس خداوند عنایت ویژه ای بر اهل زمین کرد و از نور صورت حضرت موسی (ع)، کوه عقیق را آفرید، سپس خداوند قسم یاد نمود: به عزتم قسم هرگز نمی سوزانم و عذاب نمی کنم دستی را که در آن انگشتر عقیق باشد، به شرط آن که ولایت علی (ع) در دل داشته باشد)).

سلمان و ابن عباس از پیامبر اکرم (ص) روایت می کنند که فرمود: (( در سفر معراج، به آن مقامی رسیدم که نزدیک تر از آن به خداوند تصور شدنی نیست. خداوند با من بین دو کوه عقیق سخن گفت و خطاب رسید: یا احمد! همانا من، تو و علی را از نور خودم خلق کردم و این دو کوه عقیق را (که در عرش میبینی) از نور صورت علی ابن علی طالب (ع) خلق کردم. پس به عزت و جلالم قسم می خورم که به راستی خلق کردم این دو کوه عقیق را تا نشانه ای باشند میان موجودات و آفریده هایم و مومنان با این علامت شناخته می شوند. به راستی به عزتم قسم یاد می کنم که همانا آتش جهنم را بر کسانی که انگشتر عقیق در دست می کنند و ولایت علی (ع) در سینه دارند و شیعه اویند، حرام کردم)).

پیامبر اکرم (ص) فرمود: (( (ای مردم) انگشتر عقیق در دست کنید، همانا تا انگشتر عقیق در دست دارید، حزن و اندوه بر دل شما وارد نمی شود)).

امام رضا (ع) فرمود ((کسی که انگشتر عقیق در دست کند و قرعه را بردارد شانس او برای برنده شدن بیشتر است و قرعه بهتری خواهد داشت)) (۳).

قمه ای که صادق شیرازی به قلب شیعه فرو می کند...

وقتی به شکل گیری وهابیت و قدرت گرفتن محمد بن عبدالوهاب به عنوان یک مذهب افراطی نگاه می اندازیمتشابهات بسیار زیادی را با فرقه ضاله شیرازی ها می بینیم. فرقه ای که کاملاً مورد حمایت روباه پیر است. همان روباهی که باعث شکل گرفتن وهابیت در عربستان شد و امروز با حمایت از شیعه افراطی قصد ایجاد تفرقه بین مسلمین جهان را دارد.

صادق شیرازی که هم‌کیشانش او را آیت الله می نامند افراطی شیعه ای است که بارها علیه اسلام قدم برداشته و به همراه برادرش بارها توهینات زیادی را نثار انقلاب و امام خمینی و رهبر معظم کرده اند. تا جایی که زمانی بیت شیرازی ها پاتوقی برای ساواک بوده است و از مردم در خواست می کرند که در مقابل رژیم شاهنشاهی مقاومت نکنند.

فرقه شیرازی ها به لطف انگلیس از حمایت مالی بسیار خوبی برخوردار هستند تا جایی که 13 شبکه ماهواره ای را بدون حتی پخش یک پیام بازرگانی پشتیبانی مالی می‌کنند در حالی که اکثر کانال های ماهواره ای شیعهمسدود شده اند اما کانال های شیرازی ها همچنان به لطف غربی ها فعالیت خود بدون هیچ مشکلی برای برهم زدن وحدت مسلمین ادامه می دهند.

امام خامنه ای در این خصوص می فرماید : آن تشیعی که بخواهد از لندن و آمریکا تبلیغ شود به درد شیعه نمی‌خورد.

اما بعد از ایجاد تفرقه بین مسلمین، یکی از اصلی ترین اقدامات شیرازی ها بدعت ها و وهن هایست که در دین و مذهب شیعه وارد نموده اند مانند قمه زنی و راه رفتن بر روی زغال و خار و غیره. بدعت هایی که موجب می شود تاچهره خشنی از دین اسلام و مذهب شیعه و تخریب واقعه عاشورا در اذهان عمومی بجای بگذارد.

امام خمینی(ره) در این باره می فرماید: شما می‌خواهید برای خدا کاری انجام دهید، در شرایطی که کاری به ضرر اسلام تمام شود، بهتر است که انجام نشود، مثلاً قمه‌زنی که موجب وهن اسلام می‌شود شما تا می‌توانید دستجات و سینه‌زنی را با شکوه‌تر انجام دهید.

مقام معظم رهبری در این رابطه مطلبی نقل کرده‌اند: «... وقتی کمونیست‌ها بر منطقه آذربایجان شوروی سابق مسلط شدند، همه آثار اسلامی را از آنجا محو کردند مثلاً مساجد را به انبار تبدیل کردند و ... هیچ نشانه‌ای از اسلامو تشیع باقی نگذاشتند، فقط یک چیز را اجازه دادند و آن قمه زدن بود، دستورالعمل رؤسای کمونیستی به زیر دستانشان این بود که مسلمانان حق ندارند نماز جماعت برگزار کنند و یا قرآن بخوانند، اما اجازه دارند که قمه بزنند، چون خود قمه‌زنی برای آن‌ها یک وسیله تبلیغاتی بر ضد دین و تشیع بود ...»

با بررسی نظرات بسیاری از علما و مراجع بزرگ شیعه همچون آیت الله خامنه ای(دام ظلّه)، آیت الله مکارم شیرازی(دام ظلّه)، آیت الله  سیستانی(دام ظلّه)، آیت الله فاضل لنکرانی(ره)، آیة الله جوادی آملی(دام ظلّه)، آیت الله بهجت(ره)، آیت الله نوری همدانی(دام ظلّه)، آیة الله مظاهری اصفهانی(دام ظلّه)، آیة الله سید کاظم حائری(دام ظلّه)، آیة الله نوری همدانی(دام ظلّه) و... در می یابیم همه این عزیزان قمه زنی را جایز ندانسته اند و حکم بر حرام بودن آن نیز صادر کرده اند در حالی که آخوندی انگلیسی همچون صادق شیرازی که مرجعیت ایشان هم جای بحث دارد قمه زنی را جایز می داند.

جالب است که انگار قمه زنی از سوی صادق شیرازی برای عموم جایز است وگرنه چرا شخص ایشان تابحال یکبار هم اقدام به قمه زنی نکرده است؟ مگر امیرالمؤمنین نفرمودند که : آنچه که براى خود دوست می‎داری، برای دیگران هم دوست بدار و آنچه براى خود نمى‏پسندى، براى دیگران هم مپسند؟ پس چرا صادق شیرازی حتی یک بار هم دست به قمه نشده است؟

اما شیرازی ها برای محبوب کردن چهره خود در نزد مردم اقدام به عکس گرفتن با بعضی از افراد و مداحان و بزرگان نموده اند و این تصاویر را در فضای مجازی به شکل وسیعی انتشار می دهند تا از این طریق در نزد عوام به خودمشروعیت بدهند.

ماجرای شیرازی ها به همینجا ختم نمی شود. متأسفانه این فرقه ضاله و منحرف و افراطی برای از بین بردن وکمرنگ کردن واقعه کربلا و عاشورا و مراسمات مذهبی اقدام به پرداخت کمک های مالی به هیئات نموده است و پرداخت این کمک های مالی که از سوی انگلیس پشتیبانی می شود را منوط به اجرای بعضی از شروط می نمایند. به عنوان مثال جدیدترین شرط این فرقه کثیف استفاده نکردن از نام شهدا و حتی عکس شهدا در هیئت‌های مذهبی است.

حال مسئولین هیئات اگر اندکی شرف و غیرت شیعه و محبت اهل بیت را در دل داشته باشند می بایست از دریافت اینگونه پول های حرام که از سوی مخالفان اسلام پرداخت می شود خودداری نمایند. وگرنه آن هیئت،هئیت امام حسینی نیست که هیچ بلکه هیئت یزیدی است.

آیت الله بهجت(ره) در این خصوص می فرماید: حسینی بشوید نه هیئتی! زیرا اگر گرم هیئت بشوید حسینتان راآنگونه که خود دوست دارید و باب میلتان است می‌سازید و هرکس با میل شما مخالف باشد میگویید باحسین(ع) مخالف است ولی اگر حسینی باشید هیئت و رفتارتان را برمبنای حسین میسازید! هیئتی شدن کاری نداردکافیست ریش بگذارید و با پیراهن مشکی از این هیئت به آن هیئت بروید! حسینی شدن است که مشکل است.

بحث حلقه2

جلسه:2-دست دادن

.......................................................................................................................................................

.........................................

مقدمه:

یکی از برنامه های انسان سازومحبت آفرین اسلامی که می تواندکدورتهارابزدایدوبه جای آن بذرمحبت بکارد،دست دادن انسان باهمنوع خود،مخصوصابابرادردینی اش می باشد.که همزمان باسلام،دست داده ودست همدیگررابفشارند،که هرکدام درجای خودنیکووپسندیده ومایه نزدیکی انسانهابه همنوعان خودمی باشدکه همیشه طرفدارعزّت وشرف انسانیت انسان هاست،برخلاف احترام وتحیت معمول ومتداول دربارها وضعفابه زورگویان،وطبقه پایین به طبقه برترمانندخم شدن وزانوزدن وامثال اینها،همه راازنظرانسانی به یک چشم نگاه کرده می فرماید:وقتی به همدیگررسیدید،سلام کنیدودست بدهیدکه بهترین تحیت هادست دادن است چراکه دست دادن باعث ازبین رفتن کدورتهاوحسدمی شودفآنجاکه می فرماید:«تصافَحوافإنَّهاتَذهبُ بالسَّخیمة؛مصافحه کنید(دست بدهید)زیرامصافحه کینه وحسدراازبین می برد.»همچنین جابرازپیامبرگرامی اسلام-صلی اللّه علیه وآله-نقل می کندکه فرمودند:هرگاه برادردینی خودراملاقات کردید،سلام بگوییدودست بدهیدچراکه خداوندبه وسیله سلام،ملائکه رااکرام کرده شمانیزکارملائکه راانجام دهید.درجای دیگرمی فرمایند:«إذاتلاقَیتُم فَتَلاقوابالتَّسلیمِ والتصافُح وإذاتفرّقتم فتفرّقوابالإستغفار؛هروقت بایکدیگرملاقات کردید،باسلام ودست دادن ملاقات نماییدووقتی که خواستیدازهم جداشوید،بااستغفاربرای یکدیگرجداشوید.»

........................................................................................................................................................

........................................

آداب دست دادن:

1.وقتی واردجمعی می شویدلازم نیست باهمه دست بدهیدبهتراست باآرامش بایستیدواحوال پرسی کنید.(به خصوص وقتی دیگران نشسته باشندیامشغول انجام کاری باشند.)

2.باافرادی که صمیمی نیستید،دست دادن نبایدخیلی سردونه خیلی محکم باشد.

3.وقتی کسی دست خویش رابرای احوال پرسی پیش می آوردوی رامعطل نگذارید.

4.بانوک انگشتانتان دست ندهید.

5.هنگام دست دادن دستکش خویش رادربیاورید.

6.بادست خیس برای دست دادن پیش قدم نشوید.(ساعدخویش رابرای دست دادن پیش نیاورید.)

7.زودترازفردبزرگتریامقام بالاتر،دست خودراپیش نبرید.(دست دادن ازبزرگتریامقام بالاتراست.)

8.هنگام احوال پرسی ودست دادن،بهتراست ارتباط چشمی نیزبرقرارکنید.(به جای اینکه به زمین یاجای دیگرنگاه کنید.)

9.هنگام دست دادن کلیدیاچیزدیگری دردست نداشته باشید.

10.به منظوراحترام بیشتر،بهتراست ازماشین پیاده شوید وسپس دست دهیدواحوال پرسی کنید.

11.برای دست دادن،ازفاصله ی دوردست خودرادرازنکنید.

12.وقتی بخواهیدباچندنفردست بدهید،باهمه ی آنهاارتباط چشمی نیزبرقرارکنید.(نه اینکه بانفراول صحبت کنیدوبابقیه دست بدهید.)

13.هنگامی که طرف مقابل چیزی دردست گرفته است یامشغول انجام کاری بادست است،جهت دست دادن بااوپیش قدم نشوید.

................................................................................................................................................................................................

مجموعه فرهنگی تربیتی حضرت فاطمه الزهرا(سلام اللّه علیها)زنجان

حلقه شهیدمحمدحسین فهمیده

صرفه جویی خساست نیــست بلکــــه درســــت مصــــــرف کــــردن است

 

آب، مزّه زندگی(آغاز هفته صرفه جویی در مصرف آب)

مظهر زیبایی

آب، نعمت بی نظیر خداوند، جلوه زیبایی و طراوت و مظهر پاکی و زلالی و در واقع، دلیل اصلی ادامه هستی است. در نبود آب، از خروش رودخانه ها، آواز دل نشین پرندگان، بازی ماهی ها، ترنّم شکوفه های درختان، تبسّم و لبخند گل های زیبا و رنگارنگ دنیای طبیعت خبری نخواهد بود. اگر آب نباشد، حس تماشا و لذت مفهومی ندارد. آری، آب جوهر خلقت، ریشه تمام زیبایی ها و اساس زندگی در جهان هستی است. پس بیایید هفته صرفه جویی در مصرف آب را قدر بدانیم و با هم یاری یکدیگر، در استفاده بهینه از این ماده پرارزش کوشش کرده، از مصرف بی رویّه آن بپرهیزیم.

آب شیرین

صرفه جویی در مصرف آب و اسراف نکردن آن، بهترین راه برای سپاس از خالق یکتاست. خداوند در قرآن کریم، انسان ها را متوجه این نکته مهم کرده و می فرماید: «اگر بخواهیم این آب گوارا و شیرین را به صورت تلخ و شور قرار می دهیم؛ پس چرا شکر این نعمت را به جا نمی آورید». آری، اگر خدا می خواست، به املاح آب دریا نیز اجازه می داد که همراه ذرّات آب تبخیر شوند و به آسمان بروند و ابرهایی شور و تلخ تشکیل دهند و در نتیجه، قطره های باران، همانند آب دریا، شور و تلخ فرو ریزد. ولی خداوند متعال، نه تنها به املاح در آب، بلکه به میکروب های مضر نیز اجاز نداد همراه بخار آب به آسمان روند و دانه های باران را آلوده سازند. به همین دلیل، هرگاه هوا آلوده نباشد، قطرات باران، خالص ترین، پاک ترین و گواراترین آب هاست.

سزای اسراف کاران

اسراف، عملی غیراخلاقی و مورد نکوهش آیین های الهی است. متأسفانه عدّه ای، بی مبالات و بی پروا، الگوی مصرف را رعایت نکرده و این ماده حیاتی را بی جهت تلف می کنند. آنان نه تنها در برابر آیندگان مسؤول هستند، بلکه در روز قیامت نیز در پیشگاه خداوند گناهکار محسوب می شوند و در ردیف شیاطین قرار می گیرند. قرآن در نکوهش اسراف کاران می فرماید: «اسراف کاران، برادران شیاطین اند؛ و شیطان در برابر پروردگارش بسیار ناسپاس بود». نیز در آیه 31 سوره اعراف می فرماید: «خداوند اسراف کاران را دوست ندارد» و در آیه ای دیگر، جایگاه اسراف کاران را دوزخ معرفی می کند.

مزّه زندگی

آب، مظهر زلالی و طراوت است و انسان، با نگاه به آب دریاها و رودخانه های جاری در طبیعت و جریان آن در کل نظام هستی، به وجود خالقی یکتا و بی مانند پی برده، احساس آرامش می کند. ادامه حیات درختان و گیاهان و سایر موجودات عالم، تنها با وجود آب امکان پذیر است. امام صادق علیه السلام در تعبیری زیبا و شیوا، به این موضوع اشاره کرده، می فرماید: «مزه آب، مزه حیات و زندگی است». امام در این فرمایش گهربار، رابطه آب و زندگی را بیان می کند. این تعبیر پرمعنا، زمانی برای انسان ملموس است که در تابستان گرم، پس از یک تشنگی طولانی، به آب گوارایی دست یابد و پس از نوشیدن جرعه ای از آن، نفسی تازه کرده و احساس می کند دوباره روح به جسم بی جانش بازگشته است.

سیره عملی پیشوایان

قرآن کریم سیره عملی رسول اکرم صلی الله علیه و آله را الگوی نیکویی برای مسلمانان معرفی کرده و می فرماید: «رسول خدا برای شما اسوه خوب و نیکویی است».

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با یک مدّ (کم تر از یک لیتر) آب وضو گرفته و با یک صاع (نزدیک به 3 لیتر) غسل می کرد. ایشان مردم را نیز به استفاده از این مقدار آب سفارش کرده، می فرمود: «اقوامی پس از من می آیند که این مقدار را اندک می شمارند. آنان برخلاف سنت و روش من هستند. هر کس بر سنت من پایدار بماند، در بهشت همراه من است». پس چه نیکوست که در استفاده از آب برای مسائل عبادی نیز، آن حضرت را سرمشق خود قراردهیم.

صرفه جویی حضرت امام خمینی رحمه الله

آب از با ارزش ترین و حیاتی ترین آفریده های خداوند است که بی آن، شور و نشاط و تحرک موجودات امکان ندارد. پس باید قدر این نعمت را بدانیم و آن را بیهوده مصرف نکنیم. حضرت امام خمینی رحمه الله در فاصله به جاآوردن اعمال وضو، شیر آب را می بستند و در مواقع لازم دوباره باز می کردند. ایشان هم چنین پس از آشامیدن آب، هیچ گاه باقی مانده آن را دور نمی ریختند.

مقدمه حضور

بی شک، آب مهم ترین عامل در طهارت روحی و جسمی انسان هاست، به طوری که بدون وضو و غسل، طهارت روحی حاصل نشده و انسان نمی تواند پای در پیشگاه باری تعالی بنهد. هم چنین بیش تر ناپاکی های جسمی به وسیله آب از بین می رود و بی آن مقدّمه، حضور در برابر خدا و انجام تکالیف و عبادات و رسیدن به تکامل میسّر نیست. از سویی نیز در اثر نبود آب در طبیعت، آلودگی محیطی به آسانی پدید می آید و در پی آن، بیماری ها در شهرها و روستاها شیوع پیدا می کند و در نهایت، باز هم انسان از رشد و تکامل محروم خواهد شد. از این رو، شایسته است انسان آب را به اندازه نیاز به خدمت فراخواند.

رحمت پروردگار

آب در منظر اهل معرفت، درس های بسیاری در خود نهفته دارد. امام صادق علیه السلام در روایتی زیبا، آن را به رحمت پروردگار تشبیه فرموده، می گوید: «هنگامی که اراده طهارت یا وضو کردی، متوجه آب شو، آن سان که متوجه رحمت حق شوی؛ زیرا حق تعالی، آب را کلید نزدیکی به خود و مناجات خویش قرار داد. همان گونه که رحمت خدا گناهان بندگان را پاک می کند، آب نیز نجاسات ظاهری را پاکیزه می سازد. خداوند به وسیله آب، هر چیزی از نعمت های دنیا را زنده کرد. پس همان طور نیز به سبب رحمت و فضلش، قلب ها و دل های اطاعت کننده را حیات بخشید. در صفا و رقیق بودن، پاکی و برکت آب بیندیش، و از آن در تطهیر و پاک کردن اعضایی که خداوند به طهارت آن ها امر فرموده، استفاده کن. آداب بهره مندی از آب را در واجبات و مستحبات به جا آور؛ زیرا در هر یک از آن آداب، فواید بسیاری است».

نکاتی در صرفه جویی

رعایت نکات زیر، به معنای رعایت اصول مصرف صحیح از طرف شماست:

برای مسواک زدن، یک لیوان آب کافی است. هرگز در هنگام مسواک زدن، شیر آب را به طور کامل باز نگذارید.

شیر آب را تا انتها باز نکنید و همیشه سعی کنید فشار آب مورد استفاده تا حدّ توان کم باشد.

در هنگام استحمام، در فواصل شست و شو که نیازی به آب نیست، حتما شیر آب را ببندید.

برای شست و شوی اتومبیل، حتما از چند سطل آب استفاده کنید و از شلنگ استفاده نکنید.

کولرهای آبی را بازدید کنید تا از عدم اتلاف آب مطمئن شوید.

پله ها و گذرگاه ها را جارو کنید و در صورت نیاز، با یک دستمال مرطوب (یا هر وسیله مناسب دیگر مانند تِی) آن ها را تمیز کنید.

برای نوشیدن آب در پارک ها یا مدارس، از لیوان استفاده کنید.

هنگام شستن دست ها و وضو گرفتن، شیر آب را به طور مداوم باز نگذارید.

به یاد داشته باشیم که...

برای آن که آب سالم و بهداشتی به منزل ما برسد، باید هزینه های هنگفتی صرف احداث سد، منابع ذخیره آب، تصفیه خانه، خطوط انتقال، شبکه های توزیع شهری و... گردد.

مصرف بی رویّه آب، مشکل «فاضلاب» و آب های آلوده را ایجاد می کند و هر لیتر آب آلوده، می تواند چهل لیتر آب سالم را آلوده کند.

صرفه جویی آب از نگاه فقهی

زیاده روی در هر چیزی، ناپسند است؛ هر چند در امور عبادی باشد. امام رضا علیه السلام اسراف را در شمار گناهان کبیره بیان می کنند. پیغمبراکرم و امیرمؤمنان هنگام وضو گرفتن، برای هریک از اعضای وضو، فقط یک بار آب می ریختند. و امام صادق علیه السلام در روایتی فرمودند: شستن بار سوم در وضو بدعت است و از نگاه فقهی، کاری حرام شمرده شده است و شاید این حرمت، به دلیل زیاده روی در مصرف آب باشد.

آب در پای گُل

امیرمؤمنان علیه السلام در کتاب شریف نهج البلاغه، شگفتی آب را یکی از نشانه های خداشناسی معرفی می کنند. آن حضرت چاه های فراوانی در مدینه و اطراف آن و سرزمین یَنبُع سر راه کوفه و مکه حفر کردند و بیش تر آن ها را وقف فقیران یا مسافران راه خدا نمودند. ایشان هم چنین در بسیاری از مواقع، به صرفه جویی در مصرف آب سفارش می کردند. روزی حسن بَصْری همراه امیرمؤمنان در کنار رود فرات قدم می زد، که تشنه شد و ظرفی را از آب پر کرد و مقداری از آن را خورد و بقیه را روی زمین ریخت. در این هنگام حضرت به او فرمود: «اسراف کردی؛ باید آب را روی آب یا در پای درختی یا گلی می ریختی».

نیاز به آب از منظر امام صادق علیه السلام

امام صادق علیه السلام در سلسله درس های توحیدی خود برای یکی از شاگردانش به نام مُفَضَّل، با اشاره به نقش نعمت آب در زندگی بشر می فرمایند: «ای مُفَضَّل! بدان که نان و آب، اصل معاش و زندگی انسان به شمار می روند. به حکمت ها و تدابیر نهفته در آن ها بنگر. نیاز آدمی به آب، شدیدتر از نیازش به نان است؛ زیرا شکیبایی او بر گرسنگی، بیش از صبر او در تشنگی است. آدمی برای نوشیدن، شستن خود و لباسش و سیراب کردن حیوانات و آبیاری مزرعه، به آب نیازمند است و برای برطرف کردن این نیازهای فراوان، آب به راحتی در دسترس قرارگرفته تا انسان برای به دست آوردن آن، در دشواری و رنج فراوان نیفتد».

نماز در آیین مسیحیت

در شریعت عیسی علیه السلام برپایی نماز از واجبات مهمی است که خداوند، در همان آغاز تولد به ایشان توصیه کرد. اولین کلماتی که حضرت عیسی پس از تولد در جمع مردم حیرت زده بیان کرد، در مورد نماز بود. قرآن می فرماید: حضرت عیسی علیه السلام چنین گفت:

 انی عبدالله آتانی الکتاب و جعلنی نبیاً و جعلنی مبارکاً این ما کنت و اوصانی بالصلاه و الزکاه مادمت حیاً (مریم: 30)

 من بنده خدا هستم. خداوند به من کتاب داده و مرا پیامبر قرار داده است مرا مایه برکت قرار داد هرکجا که باشم و تا زنده ام به نماز و زکات سفارش کرد.

 قرآن در توصیف مریم علیها السلام - مادر حضرت عیسی علیه السلام - نیز پس از این که او را به خاطر ایمان، تقوا و پاکدامنی برگزیده زنان جهان نام می نهد، خطاب به او می فرماید:

 یا مریم اقنتی لربک و اسجدی و ارکعی مع الراکعین (آل عمران: 42)

 ای مریم برای پروردگارت خضوع کن و سجده به جا بیاور و با رکوع کنندگان رکوع کن.»

 در روایات نیز بیان شده که حضرت عیسی علیه السلام در توصیه های شان به حواریون، از نماز به عنوان شرافتمندانه ترین عمل اخروی و بهترین یاری دهنده در فراز و نشیب های زندگی دنیوی یاد کرده است و در آن یاران خود را به پی گیری این فریضه الهی فرمان داده اند.

 در مجموع از آیات و روایات این گونه بر می آید که در مسیحیت نماز از دستورات ضروری و واجبات با اهمیتی است که حضرت عیسی علیه السلام مردم را به برپایی آن تشویق کرده است.