در مورخه 26دی ماه 1393 گروه کوهنوردی شهدای میشخاص بخش سیوان در یک برنامه یک روزه برابر تقویم اجرایی سه ماهه با استعداد 19نفر از اعضا اجرا گردید این برنامه با پیوستن اعضای گروه در روستای جعفر آباد و همچنین پلیس راه ایلام _مهران به طرف نقطه شروع دشت نوردی از محل پل قران واقع در ورودی شمالی دره کنجانچم از ساعت 8 صبح آغازو با عبور از جاده قدیمی مهران و گذر از از مناطق مختلف با نام های محلی همچون"بان شمس" و "نال اشکنه" و همچنین منطقه رضاآباد مهران و عبور از کنار کانال قدیمی آب رسانی دشت مهران به سمت مقصد نهایی تپه باستانی چقا آهوان به انجام رسید.
شروع برنامه دشت نوردی با تجمع همنوردان و با راهنمایی آقای صادقی و با سرپرستی آقای باولی از محل پل قرآن در دره زیبای کنجانچم و از کنار رودخانه دائمی آفتاب شروع گردید و با طی کردن مسیر جاده قدیمی مهران که در دهه 30 با دست و لوازم ابتدایی راهسازی توسط کارگران زحمت کش محلی ساخته شده آغاز گردید. عبور از تنگه استراتیزیک کنجانچم و مناطق عملیاتی زمان جنگ یادآور خاطراتی بود که از زبان آقای صادقی و برخی دیگر از دوستان پیشکسوت بازگو میشد.
مسیر انتخاب شده توسط گروه برنامه ریزی هیات کوهنوردی از هر نظر قابل تامل بود چه از نظر جغرافیای که واجد عوارض گوناگون طبیعی(رودخانه، دره، تپه ماهور، دشت ..) می باشد و چه از نظر تاریخی که پیمایش جاده قدیم و اشراف آن بر قلعه تاریخی کنجانچم و خود مقصد گروه که تپه باستانی چغا آهوان است. و اینکه که این منطقه از لحاظ سوق الجیشی از نقاط مهم و حیاتی زمان جنگ به شمار می آمد و تداعی کننده رشادت های رزمندگان در طول هشت سال دفاع مقدس بود.
از عوارض انسانی قابل توجه در مسیر آبنما های جالب و مستحکم جاده قدیم ، مواضع و سنگرهای متروکه زمان جنگ و کانال آبرسانی دشت مهران را میتوان نام برد. سیاه چادرهای عشایر میشخاص در دره کنانچم نیز جلوه باشکوهی به منطقه داده بودند.
آنچه در جریان این دشت نوردی و کذر از این منطقه قابل تامل برای من و همنوردانم بود ساخت جاده جدید در کرانه جنوبی دره کنجانچم است که چهره طبیعی این تنگه را به شدت تغییر داده و نیز باعث از بین رفتن زیست بوم طبیعی منطقه شده است.
برای دیدن بقیه تصاویر به ادامه مطلب مراجعه کنید
دامنه نوردی
دامنه نوردی یکی از زیر شاخه های اکوتوریسم است که در یک الگوفضایی از گردشگری در طبیعت تبلور می یابد که در منابع مختلف اکوتوریستی کمتر بدان پرداخته شده است. به زبان ساده زمانی که افراد درباره ی دامنه نوردی فکر می کنند عمدتا به طبیعت٬ فضای باز بزرگ٬ سفری با کوله پشتی یا با چادرمی اندیشند . این فعالیت در اکثر افراد به عنوان وسیله رهایی و برگشتن به طبیعت است ٬ به علاوه روشی مفید برای دستیابی به تمرین فیزیکی مناسب است و منجر به ......... ادامه مطلب
از آنجایی که راهبری و هدایت گروه تنها در فعالیتهای گروهی معنا می یابد ، نخست باید به این پرسش کلیدی پاسخ دهیم که کوه نوردی ورزشی گروهی است یا فردی؟ نگارنده بر این باور است که هم می توان تنها به کوه رفت ، هم گروهی . هم می توان سریع صعود کرد ، هم آرام . هم می توان سبکبار و « برهنه» بالا رفت ، هم با تجهیزات کامل . اصلا جاذبه ویژه و منحصر به فرد کوه نوردی در همین گستردگی و جوراجوری آن است . نباید این ویژگی را از کوه نوردی گرفت و آن را به سلیقه شخصی خود محدود کرد . در یکی از برنامه های بلند ، توجهم به کوه نوردی جلب شد که سرعت خوبی داشت . ضمن پرس و جو درباره پیشینه کوه نوردی وی، دریافتم که صعود های انفرادی شاخص و در خور تحسینی داشته است . اما در آن برنامه ، فرد مذکور در برقراری ارتباط با دیگران و هماهنگی با گروه ، بشدت ضعف نشان می داد و پیوسته موجب برخوردهایی در تیم می شد. بعلاوه آمادگی و سرعت صعود وی نه تنها کمکی به تیم نمی کرد ، بلکه عامل بروز ناهماهنگی و فرو پاشی تیم شد .چه بسا کسانی که صرفا برای صعود های انفرادی ساخته شده اند و چه بسیار کسانی که توانمندیهایشان تنها در صعود های گروهی مجال بروز می یابد . پس کوه نوردی در سرشت خود نه صرفا فردی است نه مطلقا گروهی . این ماییم که بسته به ذوق ، سلیقه و شخصیت مان باید ببینیم مناسب کدام گونه از کوه نوردی هستیم . وقتی بتنهایی صعود می کنیم ، تصمیم گیری بسیار آسان است . اما در قالب گروه ، سهم مان در تصمیم گیری با شمار اعضای گروه نسبت عکس دارد . البته ساختار گروه ، روابط حاکم بر آن و چگونگی هدایت گروه ، بر سهم هر عضو در روند تصمیم گیری تاثیر می گذارد . پس مباحث راهبری برای کسانی که به کوه نوردی به عنوان ورزشی گروهی می نگرند ارزش ویژه دارد ، گرچه بسیاری از مهارتهای راهبری در صعودهای تنها نیز به کار می آیند .
برگرفته از درسنامه سرپرستی و سازماندهی: استاد دکتر ابوالفضل جوادی