همه ناکامی ها در ترببت دینی به صورت عام و تربیت مهدوی به صورت خاص ناشی از طبیعت تدریجی تربیت نیست ، بلکه بسیاری از آنها ناشی از سوء فهم و عمل نسبت به تربیت دینی و مهدویت بوده است. ترببت دینی تربیتی بر اساس مفاهیم و معیارهای دینی است . هرگاه این مفاهیم و معیارها ، مورد بد فهمی قرار گیرد ، حیطه آنها ، به غلط ، بیشتر یا کمتر از آنچه هست ، ارزیابی شود ، ویا در مواجهه با مسائل نو ظهور عصر و دوران به صورت نا بجا مورد استفاده قرار گیرد ، آسیب هایی در تربیت دینی آشکار خواهد شد. منظور از سلامت در تربیت دینی ، بازشناسی مفاهیم و معیارهای دینی ، به دور از اختلالهای مفهومی و مصداقی و مشخص نمودن نتایج مثبت به کارگیری آنها در تربیت است. آسیب شناسی تربیت مهدوی ، بازشناسی موارد سوء برداشت و یا سوء عملکرد در جریان تربیتی مهدویت است .
در کمال گرایی افراد بدون توجه به وسع فهمی و عملی افراد ، آنان را از همان ابتدا به فتح قله های عظیم ( پیروان خاص حضرت مهدی عجل الله ) فرا می خوانند. کمال گرایی فرد را در اصل حرکت منصرف می کند.
در سهل انگاری ، هیچ نقشی برای مهدویت در جریان تربیت دینی در نظر گرفته نمی شود.
و در نتیجه تاثیر عظیم تحول بخش مهدویت در شخصیت افراد از دست می رود.
سلامت در تربیت دینی سهل گیری است. در سهل گیری در عین حال که به کمال نظر هست ، وسع فرد نادیده گرفته نمی شود و در عین حال که در آن ، سهولت در کار است ، غفلت در میان نیست.
اگر مباحث و مطالب مهدویت به زبان مهجور بیان شود و یا به مسائل و مباحث نسل جوان ارتباط نیابد گسست رخ می دهد.
دنباله روی در عرصه مهدویت به دو شکل ، سخن نگفتن از آن و یا سخن گفتن طبق الگوهای رایج حکومتی و سیاسی آشکار می شود. دنباله روی از آن رو آسیب زاست که نسل جدید را از آرمانها ، محروم و آن ها را در حد امیال یا آرای رایجشان محدود می نماید.
نقطه سلامت در مهدویت هدایت است . مساله مهدویت را هم متناسب و هماهنگ با ذهن و زبان نسل جدید باید بازسازی کرد و هم آن را به امیال و آرزوهای رایج نسل جدید فرو نکاست.