محکومیت دو نماینده دلواپس به انفصال از مشاغل دولتی

آقای اشرفی هیئت رسیدگی به تخلفات در دولت قبلی هم وجود داشت؟ شما که وارد شدید چه شرایطی را تحویل گرفتید؟
ببینید عملکرد شخصیت های اجرایی از عالی ترین رده که شخصیت سوم کشور است یعنی معاون اول رییس جمهور تا وزرا و معاونین وزرا و مدیران کل می تواند در هیئت رسیدگی به تخلفات بررسی شود. رسیدگی به تخلفات در دولت های قبلی هم وجود داشته منتها با این کیفیت و با این حساسیت نبوده است. در دولت قبلی هم این هیئت وجود داشت و باید به تخلفات رسیدگی می کرد اما این رسیدگی ها به صورت خیلی سری و محرمانه و دور از اطلاع مردم انجام می شده است.

در دولت تدبیر و امید یکی از کارهای بزرگی که در حال انجام است رسیدگی به تخلفات اداری و مالی است. البته صرفا تخلفات اداری مربوط به نهاد ریاست جمهوری است اما تخلفات مالی مربوط به دادگاه انقلاب می شود. در واقع  کار بازرسی کل کشور رسیدگی به تخلفات دستگاه های اجرایی است.

الان در خود نهاد ریاست جمهوری هم بازرسی مستقر شده است. آنها در وزارتخانه ها و سازمان های دولتی مستقر می شوند تا عملکرد دستگاه های اجرایی را بررسی کنند. اگر تخلفی صورت گرفته باشد ملزم هستند به عالی ترین دستگاه اجرایی که نهاد ریاست جمهوری است اطلاع دهند. اگر موضوع تخلف اداری باشد در خود نهاد ریاست جمهوری و در واقع در هیئت بدوی یک و دو و هیئت تجدید نظر رسیدگی می شود و اگر تخلف مالی باشد به دادگاه انقلاب ارجاع می شود. هیئت بدوی یک و دو کارشان رسیدگی به تخلفات کل دستگاه های اجرایی است. حتی تخلفات خود نهاد ریاست جمهوری هم در این دو هیئت رسیدگی می شود. یعنی حتی اگر در خود نهاد ریاست جمهوری مدیران کل و مشاورین و معاونین رییس جمهور فعلی هم تخلف داشته باشند در همین هیئت بدوی رسیدگی و با آن برخورد می شود.

تا اینجا پرونده ای از مدیران دولت فعلی به دست شما رسیده؟
خیر. پرونده هایی که تا اینجا از طرف سازمان بازرسی کل کشور به این هیئت ارسال شده است غالبا مربوط به سال های 88 به بعد است.

معمولا در این دو هیئت چه احکامی برای این تخلفات اداری صادر می شود؟
طبق قانون برای بعضی از تخلفات انفصال از خدمت از یک سال تا مادام العمر داده می شود. همینطور محرومیت از خدمات دولتی از یک سال تا آخر عمر هم ممکن است برای برخی از تخلفات داده شود. کمترین میزان مجازات هم توبیخ بدون درج در پرونده است.

تا اینجا چند پرونده به شما ارجاع شده؟
تا الان 800 پرونده به هیات های بدوی یک و دو ارسال شده است. از این تعداد بیش از صد پرونده رسیدگی شده است. حدود 50 درصد  از این پرونده های رسیدگی شده با رافت اسلامی با آنها برخورد شده و برای آنها برائت صادر کردیم. یعنی تخلفات آنها در حدی نبوده است که این تخلفات بخواهد حیثیت فرد را زیر سوال ببرد.

مکن است مثال بزنید چه تخلفاتی را مورد رافت قرار دادید؟
موارد جزئی مثلا اینکه ردیف بودجه ای جابجا شده است و یا اینکه فردی شرایط استخدامی نداشته اما او را استخدام کرده اند. از این دست موارد که خیلی مهم نبوده و یا در کارهای اداری معمولا بی توجه کاری صورت گرفته است و از روی عمد و عناد نبوده است و کاری از روی غفلت انجام شده است. به هر حال ما معصوم نیستیم در مواردی که ثابت شود تخلفات از روی عمد بوده برخورد شده اما مواردی که از روی غفلت انجام شده بوده ما آنها را بخشیدیم.

وقتی پرونده ای از شخصی به اداره تخلفات می رسد به آن فرد نامه می دهیم که از شما شکایت شده که تخلفاتی داشته اید می توانید برای دفاع از خود مراجعه کنید. آن فرد هم حضوری و هم به صورت مکتوب توضیح می دهد و از خود دفاع می کند. درصد بالایی از کسانی که تخلف داشته اند بدین ترتیب مراجعه کرده اند مراجعه کرده اند و از خود رفع اتهام کرده اند. ما هم طبق قانون شرع و اسلام و دستورالعملی که در اختیار داریم نتیجه را به سازمان بازرسی ارجاع می دهیم. البته گاهی بازرسی این موضوع را قبول نمی کند و دوباره پرونده به ما ارجاع می شود. برای اینکه این رفت و برگشت هم انجام نشود طبق مصوبه اخیر مجلس بازرسی کل کشور دو قاضی خوشنام که سابقه قضاوت طولانی داشته باشند را در هیئت های بدوی مستقر کرده است.

به هر حال این تخلفات آنقدر جزیی بوده که قانون می گوید درست نیست آبروی مدیرکلی که 25 سال در این نظام خدمت کرده به خاطر این تخلف لکه دار شود. در مورد این تخلفات مجازات هایی مثل توبیخ بدون درج در پرونده یا توبیخ با درج در پرونده صادر شده است.

در مورد 50 درصد دیگر که تخلفاتشان سنگین تر بوده چه احکامی صادر شده است؟
مثلا برای برخی محرومیت از خدمات دولتی در آینده برای پنج سال و ده سال رای داده ایم.

ممکن است جزییات بیشتری را در مورد این پرونده ها بگویید؟
دو نفراز نمایندگان فعلی مجلس که یکی قبلا مدیر کل و دیگری رییس یک سازمان بوده است تخلفات زیادی داشته اند که برای آنها پنج سال و ده سال محرومیت از خدمات دولتی صادر کردیم. البته چون الآن نماینده مجلس هستند و تا زمانی که در مجلس هستند قانون اجازه برخورد با آنها را نمی دهد، بعد از اینکه دوران نمایندگی آنها تمام شد این حکم اجرا می شود. برای این دو نفر محرومیت از خدمات دولتی داده شده است و نه انفصال از خدمت. چون نماینده مجلس برایش انفصال از خدمت معنایی ندارد برای همین حکم ممنوعیت از خدمات دولتی در آینده برای آنها داده شده است.

یعنی وقتی دوره نمایندگی آنها تمام شد طبق قانون به دلیل تخلفاتی که داشته اند نمی توانند در پست های کلیدی کشور قرار بگیرند. حتی نمی توانند دیگر نماینده شوند. چون این حکم در پرونده آنها نوعی سو سابقه محسوب می شود که طبق قانون دیگر نمی توانند نماینده مجلس شوند. این را هم بگویم که پرونده این آقایان را بازرسی کل کشور برای ما ارسال کرده و ما هیچ وقت بدوا سراغ تخلفات کسی نمی رویم که مثلا بخواهیم برای کسی پرونده سازی کنیم. پرونده های مشخص و دقیق و حساب شده است و بازرسی برای ما فرستاده است.

تخلفات این دو نماینده در دوران مدیریتیشان چه بوده است؟
نمی شود الان مسئله را باز کرد. در آینده روشن می شود. اما مردم بدانند اینگونه نیست که اگر کسی تخلفی کرد چون فلان پست مدیریتی را دارد از رسیدگی مصون است. هرکس اگر تخلف داشته باشد باید پاسخگوی تخلفات خود باشد.

غیر از این دو حکم چه موارد دیگری حکم داده شده و در چه سازمان هایی؟
برای یکی از مدیران عالی رتبه نهاد ریاست جمهوری در دولت احمدی نژاد هم انفصال دائم از خدمت صادر شده است. حکم او صادر شده و بعید به نظر می رسد که با تقاضای تجدید نظر هم تخفیفی در مورد او داده شود. چون تخلفات او بسیار سنگین بوده است.

تخلفات او شامل چه مواردی بوده؟
این فرد تحت هر عنوانی پول هایی را از صندوق بازنشستگی نهاد ریاست جمهوری گرفته و به افرادی که شرایطش را نداشتند داده بود و یا به برخی به عنوان وام از این صندوق مبالغی را پرداخت کرده بود تا طی سی سال آن را برگردانند! در حالی که ما اصلا چنین چیزی نداریم. به علاوه این فرد برای هر جلسه کاری که در آن حضور پیدا می کرده برای خود مبلغی را در نظر می گرفته است. گاهی ممکن است فردی ماموریتی خارج از کشور برود و مبلغی را هم در چارچوب قوانین اداری دریافت کند اما این فرد در حیطه کاری روزمره خود که در جلسه ای شرکت می کرده است هم برای خود مبلغی را در نظر می گرفته به طوری که حقوق 15 میلیونی او به چهل میلیون در ماه می رسیده است. متاسفانه از این موارد کم نیستند. اما هنوز در این دو هیئت بدوی فرصت نکرده ایم ببینیم چند نفر دانه درشت وجود دارد. و هنوز در حال بررسی هستیم. کار ما با کندی جلو می رود. چون این مسائل حیثیتی است  و آبروی یک انسان از حرمت کعبه بالاتر است باید با احتیاط و دقت لازم این بررسی ها انجام شود.

این روالی که گفتید در همه دولت ها وجود داشته یعنی سازمان بازرسی همیشه در همه دولت ها باید به تخلفات رسیدگی می کرده و پرونده ها را به هیئت رسیدگی به تخلفات و یا قوه قضاییه ارجاع می داده است. اما چه عاملی باعث شده تا این اندازه حجم تخلفات در دولت قبلی زیاد باشد؟ کدام قسمت از این زنجیره عملکرد مطلوبی نداشته است؟
مایه تاسف است که 90 درصد پرنده هایی که الان به ما رسیده است همه مربوط به دولت نهم و دهم است. در دولت های قبلی تخلفات خیلی ناچیز بوده است. مردم دنبال خلاف نبودند و جامعه ما خیلی سالم تر از چند سال اخیر بود.

متاسفانه تمام این بخور بخورها در دولت های نهم و دهم بود. در دولت اصلاحات و سازندگی با چنین مواردی مواجه نبودیم. مجلس ما هم سالم بود. همه به حق خودشان قانع بودند اما الان هیچ کس قانع نیست. وقتی اوضاع اقتصادی خراب است رانت و رشوه به میدان می آید. متاسفانه اوج این مسائل در دولت گذشته بود.

مسئله همین است که در دولت گذشته سازمان بازرسی به وظیفه خود آنطور که باید عمل نکرد یا این سازمان پرونده ها را ارجاع می داده اما رسیدگی در مورد آنها صورت نمی گرفته است؟
من یادم هست دوره ای که آقای محقق داماد رییس بازرسی کل کشور بود ایشان می گفت پرونده هایی به سمت ما می آید ولی متاسفانه این پرونده ها را نمی توانم به جایی ارجاع بدهیم که مطئن باشیم با آن برخورد می شود. این مسئله برخورد شدن مسئله مهمی است. مردم وقتی امیدوار می شوند که بدانند با فرد متخلف برخورد می شود و مجازات می شود. مردم الآن می دانند نماینده فعلی مجلس که قبل از نمایندگی مدیر کل فلان سازمان بوده به دلیل تخلفاتش با ده سال یا پنج سال محرومیت از خدمات دولت مواجه است.

بنابراین معتقدید در دولت قبلی این ها معرفی می شده اما برخوردی با آنها صورت نمی گرفته؟
معلوم نیست. آقای احمدی نژادی می گفت من پاک ترین دولت ها هستم و بعد مشخص شد آلوده ترین دولت ها در طول تاریخ بوده است، به علت فسادهای مالی گسترده ای که در دولت ایشان به وجود آمد و قبلا مطرح نبود. به هر حال اگر می خواست می توانست برخورد کند. اما او فقط با بگم بگم هایش جامعه را ملتهب می کرد. اما مشخص شد آن بگم بگم هایی که برای دولت های قبلی راه انداخته بود و واقعا چیزی برای گفتن نداشت الان همه آنها در دولت خودش نمود پیدا کرده و می بنیم  پرونده هایی از دولت ایشان سرازیر می شود به هیئات های بدوی رسیدگی به تخلفات.

شما وقتی این مسئولیت را تحویل گرفتید فکر می کردید با چنین حجم عظیمی از پرونده های تخلفات و فساد مواجه شوید؟
هرگز فکرنمی کردم تا این اندازه حجم پرونده ها زیاد باشد. اما وقتی وارد شدم دیدم تخلفات بسیار است. همین الان یکی از مدیران آقای احمدی نژاد چندین خودرو بیت المال در اختیار دارد. هیچ سمتی هم ندارد حتی پرونده هم دارد و دادگاه مرتب ایشان را احضار می کند اما با این حال حاضر نیست بیاید و ماشین ها را تحویل دهد. ده ماشین بیت المال الان در اختیار ایشان است بدون اینکه پستی داشته باشد. با اینکه نهاد ریاست جمهوری پیگیر است اما باز هم حاضر نیست آنها را تحویل دهد.

از بین پرونده هایی که بررسی کردید عالی ترین سمتی که مرتکب تخلف شده چه سمتی بوده و چه حکمی برایش صادر کردید؟
معاون وزیر داشتیم و مدیر کل هم زیاد داشتیم. مدیر کل نهاد هم بود که انفصال خدمت دادیم.

این معاون وزیر چه تخلفی داشت و چه حکمی گرفت؟
تخلفش جزیی بود و توبیخ بدون درج در پرونده شد.

آیا مسئولین نمیبینند یا اینکه میبینند اما...!

چند سالیست کوچه دارالقرآن امام علی(ع) شهرستان جهرم که انتهای آن وصل می شود به پارک کوهسار   (دره نمی) به دوبخش تقسیم شده است: بخش اسفالت شده  و بخش اسفالت نشده! که به اعتراض اهالی ان منطقه نیز منجر شده است. 

متاسفانه هیچ ترتیب اثری نداده شده است و همچنان این کوچه پر رفت و آمد در قسمت ابتدایی آن وضعیت ناخوشایندی دارد  و همچنین اداره آب هم در این نا خوشایندی اهالی بی تاثیر نیست. 

ضمن تشکر و تقدیر از تمامی مسئولین شهرداری شهرستان جهرم در انجام رسیدگی و زیباسازی شهر 

انتظار میرود به این مورد که چندسالیست موجب نارضایتی اهالی محله شده است رسیدگی لازم را انجام 

دهند. 

بازی پو!!

این بازی های آرامِ عاشقانه، که با تکیه بر احساسات و وابستگی انسانها به موجوداتی که دوستشان دارند طراحی و ساخته شده، به این هدف دست یافته اند و چنان در لایه های زندگی فرد وارد شده اند، که بعد از مدتی خود فرد هم متعجب می شود که چطور شد که موجود صفر و یکی بی جان، توانسته بخش عمده ای از احساسات یک انسان را به خودش معطوف کند.

چه کسی فکرش را می کرد که یک موجود قهوه ای عجیب و غریب با چشمهای بزرگ که روی صفحه ی تبلت یا گوشی آرام ایستاده و نگاهمان می کند، یک روز برایمان جان بگیرد و رسیدگی به او بشود یکی از بزرگترین دغدغه ها و همه فکر و ذکرمان!


وسط جلسه نشسته است و تند و تند از حرف های رییس نت برمی دارد تا چیزی از قلم نیفتد. یکهو صدای آشنایی از گوشی بلند می شود که نشان می دهد بچه از خواب بیدار شده. وقتی این بچه از خواب بیدار می شود خودش را کثیف کرده و طبیعتا گرسنه است. زمان در اینجا حیاتی ست. باید هر چه زودتر به «پو» برسی تا وضعش خراب تر از این که هست نشود.کار را رها می کند و دو سه دقیقه ای به رتق و فتق امور این بچه ی مجازی می پردازد و دوباره برمی گردد سرکار!
«پو» (pou) یک بازی برای گوشی و تبلت با سیستم عامل های اندروید و آی او اس و غیره است که طراحی و فرایند آسانی دارد. وقتی این بازی و بازی های مشابهش را نصب می کنی، با موجودی مواجه می شوی که رنگش قهوه ای است و چشم های بزرگی دارد. روی صفحه ی گوشی ات ایستاده و با آن چشم های درشت نگاهت می کند و منتظر است تا پدر و مادرش را پیدا کند.

وقتی که مادر یا پدرش شدی، دیگر همه ی مسئولیتش بر گردن توست. باید سر وقت به او غذا بدهی، سر وقت با او بازی کنی، بخوابانی اش، تمیزش کنی و ...

وقتی هم که مرحله ات بالا رفت، با جمع آوری سکه می توانی برایش خرید کنی و توقعاتش را برآورده کنی و خلاصه هر کاری که می شود برای یک بچه انجام داد!

شاید کسی نداند روزی که «پل سالامه» این بازی ساده را طراحی کرد، چه مخاطبینی برایش در نظر گرفت و جامعه ی هدفش چه کسانی بودند اما امروز می بینیم که محبوبیت این موجود کوچک و عجیب، مرز سنی و جنسیتی را شکانده و هر کس با هر تحصیلات و سن و جنسیتی، یک بچه قهوه ایِ نیازمند به رسیدگی و توجه توی گوشی یا تبلتش دارد و در برابر او احساس مسئولیت می کند.

 می گوید: «من اگر این ترم مشروط شدم تقصیر پسرمه!» منظورش از «پسرم»، پو است. می گوید که «پو» یش چاق و تپلی است که به تازگی برایش یک کت و شلوار خریده و یک سبیل کلفت! می گوید :«مردی شده برای خودش!»

در دنیایی که تکنولوژی بازی های رایانه ای هر روز پیشرفته تر و پیچیده تر می شود و با قدرت هر چه تمام تر، محصولات را با گرافیک بالا و داستان های جذاب و رنگ و لعاب فراوان به مخاطبین خود عرضه می کند، گل کردن بازی های آرام و بی دغدغه، کمی عجیب و قابل تامل به نظر می رسد.

این بازی ها با یک برنامه ریزی دقیق و استفاده از علوم روانشناسی و جامعه شناسی، روی احساسات فرد انگشت می گذارند و از خاصیت وابستگی انسان به موجودات اطرافش استفاده می کنند. خیلی آرام و ظریف وابسته ات می کنند بطوریکه حتی اگر بخواهی هم دیگر نمی توانی ازشان دست بکشی.

کارشناسان معتقند که بازی های رایانه ای در دنیای امروز نوعی رسانه نوین هستند. خاصیت رسانه این است که مطلب، موضوع یا مفهومی را برای مخاطب تبیین کند. این رسانه های نوین، علاوه بر تاثیرگذاری و فرستادن و دریافت پیام از سوی مخاطب، وظیفه ی بزرگ دیگری هم دارند. این وظیفه، تلاش برای ماندگاری است. هر چه یک رسانه ماندگارتر باشد و بتواند مخاطب را مدت زمان بیشتری از آن خود کند، موفق تر است.

این بازی های آرامِ عاشقانه، که با تکیه بر احساسات و وابستگی انسانها به موجوداتی که دوستشان دارند طراحی و ساخته شده، به این هدف دست یافته اند و چنان در لایه های زندگی فرد وارد شده اند، که بعد از مدتی خود فرد هم متعجب می شود که چطور شد که موجود صفر و یکی بی جان، توانسته بخش عمده ای از احساسات یک انسان را به خودش معطوف کند.

واقعی شدن «پو» و راه یافتن او به زندگی و احساساتمان نشان می دهد که هدف گذاری و برنامه ریزی طراح و سازنده، بسیار دقیق و موفق بوده است. موارد زیر، کامنت های مخاطبین این بازی و ابراز احساسات آنها نسبت به این موجود ناشناخته است:

پوی من دختره! الان دوازده مرحله ست که دارمش و براش یه چیزایی خریده م. رنگش هم نارنجیه و البته خیلی شکمو! تحمل ندارم؛ پس کی بزرگ می شه؟

بچه من 98 سالشه. داره می ترکه از بس چاق شده. به خدا از کار و زندگی منو انداخته.

من برای پو اسم گذاشتم. اسمشو گذاشتم پژمان که با بقیه فرق کنه.

کی می دونه پو چطوری می تونه ازدواج کنه؟ دلم می خواد بچه مو توی لباس دامادی ببینم!

وقتی سیر شده و می خوام بهش غذا بدم و اون می گه:«نه» دلم می خواد بپرم توی تبلت بغلش کنم!

من خودم یه پسر دارم برای همین پوی دختر انتخاب کردم. دخترا بابایی هستن آخه. پوی من هم خودشو برام لوس می کنه و منم نازشو می خرم.

عکسش را می گیرند و در فضای مجازی منتشر می کنند، هم و غمشان خریدن لباس و عینک و کلاه و سایر لوازم برایش است، تلاش می کنند بزرگش کنند و بهترین چیزها را بدهند بخورد، به هم که می رسند از سن و سال فرزندخوانده مجازیشان می گویند و اتفاق هایی که برایش افتاده... این ابراز احساسات نسبت به چیزی که جان و هویت ندارد و معلوم نیست از کجا پیدایش شده، واقعا عجیب به نظر می رسد.

خطر «پو»!
کفرش درآمده! از دست همسرش حرص می خورد که مرتب سرش توی گوشی است و دارد قربان صدقه ی «پو»ی نوجوانشان می رود. همسرش هر اتفاقی که برای پو می افتد و هر چیز جدیدی که برای پو می خرد را می آید با آب و تاب برای او تعریف می کند و همه ی فکر و ذکرش شده بزرگ کردن این فرزندخوانده!

خودشان یک دختر پنج شش ساله دارند؛ با این حال این مادر جوان، دلش یک بچه ی کوچک دیگر هم خواسته و به هر دوی این ها رسیدگی می کند. مرد جوان می گوید:«گاهی «پو» به دخترک خودمان ترجیح داده می شود. وقتی «پو» چشمهایش دو دو می زند، همسرم با احساس مسئولیت وصف ناپذیری می دود و غذایش را مهیا می کند و اگر پول در حسابش نباشد، آن قدر بازی می کند تا پول گیر بیاورد و بتواند بچه ی صفر و یکی اش را سیر کند و تا این بچه آرام نگیرد و نخوابد، همسر هم آرام نمی گیرد. گاهی ساعت ها غرق شدن در مسائل «پو»ی کوچک، وقت رسیدگی به کارهای دیگر را می گیرد و حتی دلزدگی نسبت به کارهای دیگر ایجاد می کند.»

اگر در قدیم بیشتر نسبت به تاثیر بازی های رایانه ای بر کودکان و نوجوانان نگران می شدیم، امروز این خطر گسترده تر شده و ابعاد وسیعی پیدا کرده است.اگر در قدیم برخی بازی های رایانه ای باعث رواج مفاهیم ضدمعنوی و خشونت می شد، امروز باید از بازی های آرامی که به ظاهر هیچ کدام از آسیب های بازی های اکشن و خشن را ندارند هم ترسید. بازی های آرامی که فرد را (در هر گروه سنی و تحصیلی و در هر جایگاه اجتماعی) تحت تاثیر قرار می دهد و از دنیای پیرامون خود جدا می اندازد و خطرشان کمتر از بازی های خشونت آمیز و تاثیرگذار اکشن نیست.

رحیمی، کارشناس روانشناسی در مورد تاثیر این گونه بازی ها در زندگی انسان می گوید: «یکی از بزرگترین آسیب های این بازی ها این است که افراد گذشت زمان را به هیچ وجه احساس نمی‌کنند و وقتی به خود می‌آیند که ساعت‌های زیادی از وقتشان صرف این بازی‌ها شده‌است. علاوه بر آن طبق تحقیقات، افرادی که وابسته به این بازی ها می شوند، درونگرا شده و در جامعه منزوی می شوند و رفته رفته در برقراری ارتباط اجتماعی کم تمایل و یا ناتوان می گردند.

این روانشناس خطر خیالپردازی و دور شدن از دنیای حقیقی را مهم و غیرقابل انکار می داند و می گوید: «وقتی بچه ی مجازی اجز نیازهای مادی توقعی از پدر و مادرش ندارد و با اندکی غذا و کمی بازی می توانی راضی نگهش داری، ناخودآگاه این تفکر و این ذهنیت در زندگی عادی برای انسان نهادینه می شود. تحملش در برابر خواسته های دیگر را از دست می دهد و توجهی به نیازهای معنوی اطرافیان علی الخصوص فرزند را از دست می دهد.»

رحیمی معتقد است پیشرفت تکنولوژی سبب دور شدن اعضای خانواده از یکدیگر می‌شود. به طوری که هر یک از افرادخانواده به خاطر مشغول بودن به تماشای تلویزیون یا درگیر بودن با رایانه و اینترنت و بازی‌های رایانه‌ای، کمتر وقت می‌کنند با یکدیگر بنشینند و صحبت کنند و این خود باعث سرد شدن روابط بین والدین و فرزندان شده‌است، به گونه‌ای که آنان کمتر حوصله یکدیگر را دارند.

به هر صورت شمشیر دولبه ی تکنولوژی هر روز یک وجه و یک بعد از زندگی انسان را هدف قرار می دهد و با رسوخ به تمامی ابعاد زندگی انسان، قدرتش را به رخ می کشد. قدرتی که مخاطبان را منفعل کرده و آنها را در جریانی قرار داده که نتیجه ای جز قدرتمندتر شدن این رسانه های نوین ندارد.

باید مراقب باشیم چرا که «پو» همین موجود کوچک دوست داشتنی با آن نگاه مظلوم و لبخند شاد، در کمین ماست!

انتصاب دو قاضی برای رسیدگی به تخلفات اداری نهاد ریاست‌جمهوری

رییس قوه قضاییه در احکامی جداگانه محمدجواد حشتمی و نادر خاوندگار را به عنوان قضات هیات بدوی و تجدیدنظر رسیدگی به تخلفات اداری نهاد ریاست جمهوری منصوب کرد.

به گزارش ایسنا، آخوند آملی لاریجانی در حکمی معاون نظارت و بازرسی امور تولید و توسعه سازمان بازرسی کل کشور را به عنوان قاضی عضو هیئت بدوی رسیدگی به تخلفات اداری نهاد ریاست جمهوری منصوب کرد.

راه‌های رسیدگی به محرومان

اهتمامی که اسلام به رسیدگی به محرومین و خدمات عام‌المنفعه دارد، برای خیلی از افراد، درست روشن نیست. امروز که دوران علم و بحث و تحقیق و پژوهش است باید به این گونه مسائل که بر زمین مانده است بیشتر توجه شود تا تحقیقات انجام شده، تکراری نباشند. امروزه پرسش بسیاری از مردم بویژه جوانان این است که در جامعه‏ بهترین راه رسیدگی به فقرا و رفع نیاز محرومان و مستمندان چیست؟

 رفع نیازمندی‏های محرومان به سه شکل کلی قابل تصور است. یکی آنکه این وظیفه به عهده افراد گذاشته بشود. هر کسی به خویشاوندان خود یا به همسایگانش کمک کند و این تنها راه برای کمک به نیازمندیهای محرومان به صورت داوطلبانه باشد. نقطه مقابل آن این است که بگوییم همه نیازمندیهای محرومان جامعه توسط یک دستگاه مرکزی باید رسیدگی شود. آن دستگاه مرکزی همان دولت است که باید برای مشکل محرومان برنامه‏ریزی کند. اگر لازم است مالیات بیشتری از افراد متوسط و متموّل بگیرد یا از منابع دیگر، بودجه کمک به محرومان و معلولان را تأمین کند. در اسلام هیچ کدام از این دو شیوه به تنهایی پذیرفته شده نیست. اصل در همه احکام اسلامی این است که باید به گونه‏ای اجرا شود که مسئولیت فردی انسان فراموش نشده و برجسته باشد. چون انسان با رفتارهای فردی تکامل پیدا می‏کند. اگر دولت به فقرا رسیدگی کند، ثواب آن به افراد نمی‏رسد. خیلی فرق است بین آنکه از افراد مالیات اجباری گرفته شود یا آنکه انسان داوطلبانه به مشکل محرومان رسیدگی کند. بهترین راه را اسلام قرار داده تا با خودسازی، روحیات فردی تکامل پیدا کرده و سرانجام در قیامت نیز هر کسی نتیجه عمل خود را می‌بیند: «وَ کُلُّهُمْ آتِیهِ یَوْمَ الْقِیامَهًْ فَرْدا»(1)، «لا تَزِرُ وازِرَهًٌْ وِزْرَ أُخْری»(2)، هیچ کس مسئولیت دیگری به عهده‏اش نیست: «وَ أَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی»(3)، هر کسی به همان اندازه که سعی و تلاش نموده، از آن بهره می‏گیرد. این یک اصل کلی در اسلام است.