چرا طلاب بعد از اتمام تحصیلات حوزوی به شهر خود باز نمی گردند؟

عده از دوستان، طلاب و روحانیون را بخاطر عدم بازگشت به شهر و وطن خود مورد انتقاد قرار می دهند. بنده به عنوان یک روحانی که علیرغم همه مشکلاتش به شهر خود بازگشته ام، لازم دانستم نکته ای در این زمینه مطرح نمایم.

در زمینه عدم بازگشت روحانیون به شهرهای خود نباید فقط آنها را مقصر دانست. اگه یک بررسی در وضعیت روحانیانی که به شهر خود بازگشته اند بکنید متوجه علت مسأله خواهید شد.
هر چند همواره دوستان را علیرغم ناملایمات آن، برای بازگشت به وطن و حضور در میان مردم تشویق می کنم اما قبول کنید که بازگشت در شرایط کنونی جامعه -که دیدگاه مردم به روحانیت ائده آل نیست- فداکاری محسوب می شود و توأم با مصائب و مشکلاتی است. به سه دلیل:
1. فضای اندیشه در قم باز است و کمتر کسی بخاطر دیدگاهش اذیت می شود.
2. مراکز و مؤسسات دینی اکثراً در قم مستقر هستند و برنامه و علاقه شان این است که روحانیون در قم ساکن باشند.
3. در قم برخی از روحانیون در کنار کار فرهنگی و علمی کارهای اقتصادی مشغول هستند که در شهرستانها به خاطر برخی مسائل امکان این مسأله وجود ندارد.
تا حال چندین بار در سطح تبریز افراد متدین به بنده گفته اند: «نییه بورا قاییدیبسیز؟ قومدا اولساز سیزی دوز کیمی یالارلار»
نهایتاً: قبل از اینکه راه حل مشکل را در دیگران بجوییم بهتر است نگاهی به وظایف خود بیندازیم

بسیجی که باشی ....

بسیجی که باشی،یه وقتایی دلت می شکنه!

بسیجی که باشی،می فهمی نمیتونی عادی باشی،عادی بگذری،عادی زندگی کنی

بسیجی که باشی یه دنیا دشمن واسه خودت تراشیدی!

بسیجی که باشی، ولایی که باشی، عاشق که باشی،از نظر مردم فقط یه شست و شوی مغزی هستی و آماج نگاه های تحقیر آمیز
بسیجی که باشی، وقتی تسبیح تو دستات می لغزه و انگشتر عقیقت خودنمایی می کنه،بهترین دوستت بهت می گه شدی شبیه پیرها بی سواد مسجدی و تو می شکنی نه بخاطر خودت بخاطر آن مسجدی که مقدس ترین مکان است و به ظلم به اهالیش بی سواد می گویند

بسیجی که باشی توی دانشگاه تمام دردت اینه چرا باید درسی رو بخونی که با بنیانش مشکل داری،چرا باید به استادی گوش بدی که بیرحمانه هر روز آرمانهای تو را می کوبد و همه او را روشنفکر میدانند و فرنگ رفته!!

بسیجی که باشی تو دانشگاه باید مدام مواظب حرکات و رفتارت با هم جنس و نا همجنس باشی تا مباداااا مباداااا بخاطرتو اسم بسیج لکه دار شه..

بسیجی که باشی و متضاد اطرافیانت که فکر کنی هر روز و هر شبت رو با خیلی ها توی بحث های فرسایشی به سر می بری...

کپی شده از یک  دوست آشنا (البته بدون اجازه )

مدتی نیستم

اینجانب حاج عارمین باید خدمتتون عرض کنم که مدتی نیستم!

حالا شاید این نبودن طولانی شد و چه بسا دائمی،شایدم کوتاه بود معلوم نی

دلایل خاص خودمو دارم :

اول اینکه دم دمای امتحانامه و بخاطر قضیه تصادفم از درسام خیلی عقب افتادم و باید جبران کنم

دوم اینکه اینجا یه عده مریض منتظر بودن من پست بذارم تا بیان هر شر و وری تو نظرات بگن و مثلا منو عصبانی کنن! راستش من مث سهیل با صبر و حوصله و خون سرد نیستم و حوصله اینجور آدما رو ندارم و بخاطر همین همش بحث پیش میومد و هم داش سهیل ناراحت میشد هم جو اینجا بهم میریخت از طرفیم خیلی از شماها جای درک کردن من و سهیل بیشتر ازمون انتقاد میکنید و همه تقصیرا رو گردن ما میندازید و انگ بی اعصابی و ... بهمون میزنید! خلاصه اینکه تا وختی اوضاع به همین شکل باشه احتمالا من فعالیتی نمیکنم و فک کنم این بهترین کار باشه

یه خبر هم واستون دارم،احتمالا یه نویسنده جدید به جمعمون اضافه میشه،ایشالا که با اون نویسنده مهربون باشید و غریب نوازی کنید و عده ای عقده هاشونو سر اون بدبخت خالی نکنن

ایام به کام

#عارمین

نجوی کرم

بغرامک مصلوبه و جسمی منهار

لجلک یا محبوبی لمشی علی نار

بخاطر اشتیاقم به تو مصلوب شدم و جسمم ضعیف و ناتوان است.

اما بخاطر تو محبوب من حتا در آتش هم می روم .

نارک ما راح تفیها بدی خلیها ولعانه

روحی انت مدفیها ولو لا تبقا بردانه

آتش عشقت را خاموش نخواهم کرد و می گذارم روشن و سوزان بماند.

آغوش تو مرا گرم می کند و اگر نباشی سردم می شود .

قصه و بدی کفیها و نخربة ، عمرة ، کبرة ، ضغرة ، "مش سألانه "

می خواهم این قصه را پایان دهم که همه چیز خراب شد،باز از نو ساخته شد، بزرگ شد باز کوچک شد ، و "هیچ چیز برایش مهم نیست ".

بغرامک مصلوبه و جسمی منهار

لجلک یا محبوبی لمشی علی نار

بخاطر اشتیاقم به تو مصلوب شدم و جسمم ضعیف و ناتوان است.

اما بخاطر تو محبوب من حتا در آتش هم می روم .

لاکنت بعمری مهضومه و لا حتارت بأمری

راح ابقا بحبک مغرومه لأخر عمری

هرگز درزندگیم اندهگین نبودم و برای انجام کاری دودل نشدم.

مرهون عشقت باقی خواهم ماند تا آخرین دقایق عمرم.

حبک غلغل جو عروقی ... و بوجدانی

عشق تو دررگهاو احساسم جریان پیدا کرد.

نارک ما راح تفیها بدی خلیها ولعانه

روحی انت مدفیها ولو لا تبقا بردانه

آتش عشقت را خاموش نخواهم کرد و می گذارم روشن و سوزان بماند.

آغوش تو مرا گرم می کند و اگر نباشی سردم می شود .

انه و قصه و بدی کفیها نخربة ، عمرة ، کبرة ، ضغرة ، ، "مش سألانه "

من می خواهم این قصه را پایان دهم که همه چیز خراب شد،باز از نو ساخته شد، بزرگ شد باز کوچک شد ، "هیچ چیز برایش مهم نیست ".

بغرامک مصلوبه و جسمی منهار

لجلک یا محبوبی لمشی علی نار

بخاطر اشتیاقم به تو مصلوب شدم و جسمم ضعیف و ناتوان است.

اما بخاطر تو محبوب من حتا در آتش هم می روم .

شو بتسوه کلل المسکونه انت و مش فیها

انت محلیها بعیونی وانت مضویها

خانه هیچ ارزشی ندارد وقتی تو در آن نیستی

تو هستی که آنجا را درچشمم زیبا و روشن کرده ای .

بخسرة العالم واربحتک مش خسرانه

دنیا را باختم اما تو را بردم پس ضرر نکردم ...

نارک ما راح تفیها بدی خلیها ولعانه

روحی انت مدفیها ولو لا تبقا بردانه

آتش عشقت را خاموش نخواهم کرد و می گذارم روشن و سوزان بماند.

آغوش تو مرا گرم می کند و اگر نباشی سردم می شود .

انه و قصه و بدی کفیها نخربة ، عمرة ، کبرة ، ضغرة ، مش سألانه

من می خواهم این قصه را پایان دهم که همه چیز خراب شد،باز از نو ساخته شد، بزرگ شد باز کوچک شد ، و تمامی ندارد.

گوهری از سخنان رسول خدا(ص)

از ابوهریره -رضی الله عنه- روایت است که رسول الله

صلی الله علیه وسلم- فرمود:

‹‹احْرِصْ عَلَى مَا یَنْفَعُکَ وَاسْتَعِنْ بِاللَّهِ وَلا تَعْجَزْ وَإِنْ أَصَابَکَ شَیْءٌ فَلا

تَقُل:ْلَوْ أَنِّی فَعَلْتُ کذا, کَانَ کَذَا وَکَذَا، وَلَکِنْ, قُلْ: قَدّرَ اللَّهِ وَمَا

شَاءَ فَعَلَ فَإِنَّ (لَوْ) تَفْتَحُ عَمَلَ الشَّیْطَانِ››. (صحیح مسلم)

 «به آنچه که برایت منفعت دارد، حریص باش. وازخداکمک

بگیر و ناتوان مباش. و اگر دچار مصیبتی شدی، مگو: اگر

چنین می کردم، چنان می شدبلکه بگو: تقدیر الهی چنین

بود واوهر چه بخواهد، انجام می دهد. زیرا کلمة «لو»

(اگر) دروازة امور شیطان را باز می کند.

صدق رسول الله(ص)

 

از ابن عمر روایت است که رسول الله -صلی الله علیه وسلم- فرمود: 

‹‹مَنْ سَأَلَ بِاللَّهِ فَأَعْطُوهُ وَمَنِ اسْتَعَاذَ بِاللَّهِ فَأَعِیذُوهُ وَمَنْ دَعَاکُمْ فَأَجِیبُوهُ 

وَمَنْ صَنَعَ إِلَیْکُمْ مَعْرُوفًا؛ فَکَافِئُوهُ, فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا مَا تُکَافِئُونَهُ؛ فَادْعُوا 

لَهُ حَتَّى تَرَوْا أَنَّکُمْ قَدْ کَافَأْتُمُوهُ››. (ابوداود ونسائی) 

«هر کس بخاطر الله، خواستار پناهندگی شد،اوراپناه دهید. 

هر کس بخاطر الله، چیزی خواست به او بدهید. 

هر کس شما را دعوت کرد بپذیرید. 

هر کس به شما نیکی کرد، جواب نیکی اش را بدهید.

 اگر نتوانستید، برایش آنقدر دعا بکنیدکه به گمان 

خود، حقش را ادا کرده باشید.»