یکی از خانه های زیبا و تاریخی شهر قزوین که در دوره قاجار تاسیس شده ,خانه سید حسین بهشتی است.این بنای تاریخی از دو سمت غربی و شمالی مجاور خیابان های فردوسی و شهرداری است.بنایی آجر نما و مربع شکل و دارای سقف شیروانی با نورگیر هایی با اندازه های گوناگون در سمت غربی آن.زیبایی اصلی این بنا مربوط به سمت جنوبی آن است.در سمت جنوبی ساختمان تزیینات زیبا و چشم نوازی وجود دارد و محوطه سرسبز نیز بر این زیبایی می افزاید.
موقعیت مکانی : خیابان فردوسی جنوبی,تقاطع خیابان فردوسی و خیابان شهرداری
کپی برداری از مطالب وبلاگ بادرج منبع بدون مانع است.
کاتب شاهنامه در این شعر نتوانسته بفهمد که معنای «به هر کار، بستوه کانا بود» چیست و به جای آن نوشته است: «ز دانش دل پیر برنا بود» که از نظر معنا ارتباط مستقیم با مصراع نخست ندارد. معنای مصراع دوم و اصلی شعر فردوسی چنین است: «نادان در هر کار، ناتوان و درمانده است» که معنای مصراع نخست را نیز تکمیل می‌کند.
فردوسی در شاهنامه واژه‌های ثقیل و نامانوس به کار نمی‌برده است و واژه‌های «بستوه» (ناتوان و درمانده) و «کانا» (نادان) در دوره‌ی او جزو واژه‌های رایج و متداول بوده است. پس از آن که پارسی پهلوی به‌کلی متروک شد، کاتبان این واژه‌ها و برخی دیگر از واژه‌هایی را که در شاهنامه بود، تغییر دادند که نتیجه‌ی آن فراموش‌شدن آن واژه‌ها بود.