تو (11؟)

برف امروز از زمین بارید. به آسمان رفت و ننشست. این شکلی فایده ندارد. این حال نیست، گذشته ایست بی حوصله. تاریکی های از دست رفته. تا جایی که بالاخره به زمین بنشینی، با چشمانم مسیر نماندنت را دنبال می کنم. این شکلی فایده ندارد. نزدیک تر، نزدیک تر، نزدیک تر، نزدیک تر، نزدیک تر، نزدیک تر، بیشتر، بیشتر. 

تو (11؟)

برف امروز از زمین بارید. به آسمان رفت و ننشست. این شکلی فایده ندارد. این حال نیست، گذشته ایست بی حوصله. تاریکی های از دست رفته. تا جایی که بالاخره به زمین بنشینی، با چشمانم مسیر نماندنت را دنبال می کنم. این شکلی فایده ندارد. نزدیک تر، نزدیک تر، نزدیک تر، نزدیک تر، نزدیک تر، نزدیک تر، بیشتر، بیشتر. 

داستانک

داستانک

مرد هر کاری میکرد که سگش را از خود دور کند فایده ای نداشت این سگ هر کجا که صاحبش میرفت به دنبالش حرکت میکرد
برای اینکه از دستش خلاص شود چوبی یا سنگی را بلند میکردو به سویش می انداخت اما فایده ای نداشت با هر سنگی که صاحبش برای او میانداخت چند قدمی به عقب بر میگشت و باردیگر به دنبالش راه میافتاد آن روز هم همین اتفاق افتاد
آنقدر مرد به کار خود ادامه داد تا هر دو به لب ساحل رسبدند و مرد از روی عصبانیت چوبی را برداشت و ضربه ای به سر سگ زد
ضربه چوب آنقدر سنگین بودکه سگ بیچاره دیگر توانایی راه رفتن نداشت
در این هنگام موج سنگینی از دریا برخاست و مرد را به همراه خود به دریا کشانید
مرد که شنا بلد نبود درحالی که دست و پا میزد
از مردم درخواست کمک میکرد اما کسی نبود که او را نجات بدهد
مرد کم کم چشمایش را بست اما احساس کرد که یک نفر او را آهسته آهسته به سمت ساحل میکشاند وقتی که دقت کرد دید که سگ با وفایش در حالی که خون از سرش میچکد شلوارش را به دهن گرفته و با زحمت او را به ساحل میکشاند

مرد در حالی که سرفه میزد به سگش نگاه میکرد که ببیند به کجا خواهد رفت دید که سگ به گوشه ای رفت و آرام جان داد

 

بسیجی

شعر بسیجی : بسیجی گمنام خط امام-- شهر تهران بزرگ

فصل های پیش از این هم ابر داشت    بر کویرم بارشی بی صبر داشت

اینک اما عده ای آتش شدند                 بعد کوچ کوه ها آرش شدند

بعضی از آنها که خون نوشیده اند         ارث جنگ عشق را پوشیده اند

بزدلانی کز هراس ابتر شدند             از بسیجی ها بسیجی تر شدند

تو چه می دانی تگرگ و برگ را          غرق خون خویش، رقص مرگ را

تو چه می دانی سقوط «پاوه» را       «عاصمی» را «باکری» را «کاوه» را

هیچ می دانی «مریوان» چیست؟ هان!  هیچ می دانی که «چمران» کیست؟ هان!

هیچ می دانی بسیجی سرجداست؟   هیچ می دانی «دوعیجی» در کجاست؟

این صدای بوستانی پرپر است          این زبان سرخ نسلی بی سر است

با همان هایم که در دین غش زدند       ریشه اسلام را آتش زدند

پای خندق ها احد را ساختند           خون فروشی کرده خود را ساختند

زنده های کمتر از مردارها                   با شما هستم، غنیمت خوارها

بذر هفتاد و دو آفت بر شما                    بردگان سکه! لعنت بر شما

باز دنیا کاسه خمر شماست         باز هم شیطان اولی الامر شماست

با همان هایم که بعد از آن ولی        شوکران کردند در کام علی

زخمی ام، اما نمک... بی فایده است  درد دارم، نی لبک.... بی فایده است...

---------------

 dardnews.ir