مهاجرت بلوط‌ها به ارتفاعات

مهاجرت بلوط‌ها به ارتفاعات

به‌دلیل دخالت‌های غیرمسئولانه انسان در محیط‌زیست، رویش درختان بلوط در ارتفاعات زاگرس رو به افزایش است و این درختان درحال مهاجرت به سمت ارتفاعات هستند. شیرین ابوالقاسمی با بیان این مطلب به ایرنا گفت: درختان بلوط در ارتفاعات حدود هزار متر در منطقه زاگرس می‌رویند اما امروزه به‌دلیل دستکاری در طبیعت این ارتفاع به حدود هزار و 200رسیده است. در واقع بلوط‌ها در منطقه زاگرس در حال مهاجرت هستند و به ارتفاعات نقل مکان می‌کنند زیرا زیست و رویش آنها در پایین‌دست با مشکل مواجه شده است. به گفته وی،طی سال‌های اخیر آفات زیادی همچون کرم خراط، کرم جوانه خوار و سیاه شدگی درختان، بلوط‌ها را تهدید می‌کند و یک پنجم درختان بلوط را نابود کرده‌اند. ابوالقاسمی گفت: 12میلیون هکتار جنگل در کشور وجود دارد که از این میزان 1/5میلیون هکتار در شمال، 5 میلیون و 700هزار هکتار در زاگرس و بقیه در مناطق دیگر مانند ارسباران و جنگل‌های حرا در جنوب کشور وجود دارند. به گفته وی، حدود یک میلیون هکتار از جنگل‌های غرب زاگرس به‌علت بروز آفات، بیماری‌ها و برداشت‌های بی‌رویه از بین رفته‌اند. مدیر پروژه حفاظت از زاگرس مرکزی گفت: خشک‌شدن تالاب‌ها موجب بروز پدیده ریزگردها به‌ویژه در غرب کشور شده که تأثیر بسزایی در روند رشد درختان بلوط داشته از جمله قدرت رشد و زادآوری آنها را کاهش داده است. وی افزود: تغییر اقلیم، دخالت‌های بی‌رویه انسان و تخریب زیستگاه‌ها موجب تغییر کمربند رویش درختان بلوط در ارتفاعات زاگرس شده است. ابوالقاسمی به نقش جوامع محلی در زمینه حفاظت از درختان بلوط اشاره کرد و گفت: طرح «هر مدرسه یک نهالستان» با همکاری دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط‌زیست در منطقه در حال اجراست که براساس این طرح هر‌دانش‌آموز یک نهال بلوط را به‌مدت یک‌سال در گلدان پرورش می‌دهد. وی ادامه داد: بر این اساس منابع‌طبیعی استان‌ها می‌توانند نهال‌های پرورش داده شده توسط دانش‌آموزان را خریداری کنند که با این کار هم دانش‌آموزان با نحوه رشد کند درختی مانند بلوط آشنا می‌شوند و هم اینکه درآمدی برای دانش‌آموزان خواهد بود. درختان بلوط عمری طولانی دارند که گاه به 2 هزار سال نیز می‌رسد و گونه‌های بسیاری از آن در ایران، بومی رشته کوه‌های البرز و زاگرس است.

مادر و فرزند...

 

کودکی شش ساله مادرش را بر روی تخت بیمارستان دید و دکترش گفت تا چند وقت دیگر زنده نمی ماند ...
کودک سوال کرد چند وقت دیگر ؟
دکتر گفت پاییز ...
بچه گفت پاییز یعنی چه روز ؟
دکتر گفت وقتیکه برگهای درختان می ریزد ...
بچه خانه آمد و نخ و سوزن برداشت، رفت تا تمام برگ های شهر را به درختان بدوزد ...

قهوخانه کاکی" سال ۱۳۴۲

● قهو خانه کاکی :

قبل از احداث جاده در سال 1342 در قسمت غرب روستای کاکی راه شوسه ای از قسمت شرق روستا (بالای کاکی) می گذشت بعضی از روزها ماشینی می آمد, در زمستان به علت نبود پل نیز این راه مسدود می شد در کنار این راه توسط مرحوم زایر صفر زارع قهوه خانه کوچکی احداث شده بود که به مسافرین آب و چای و قلیان میدادند...

 با احداث راه بین چغادک به کنگان از محل طرح کمک ملت امریکا به مردم جنوب ایران قهوه خانه نیز در کنار جاده و در زمین اهدای مرحوم حاج حسین جمالی نژاد به زایر صفر احداث گردید, که عبارت بود از دو اطاق شمالی جنوبی و شرقی غربی که خرابه اطاق شرقی غربی هنوز کنار مغازه حاج مختار علیزاده نمایان است, جلوی این اطاقها سکویی بود که روی آن میز با تعدای صندلی فلزی چیده شده بود پذیرایی از مسافرین روی این سکو انجام می شد .همزمان با احداث قهوه خانه زایر صفر در شرق جاده فعلی و در محل بانک صادرات فعلی مرحوم مختار کرد از طایفه الوندیهای کاکی نیز قهوه خانه ای با دو اطاق خشت گلی در قسمت غرب جاده احداث نمود, که خرابه خشت گلی آن در قسمت غرب جاده و روبرو درمانگاه شهید مظفری کاکی نمایان است, ولی ظاهرا این قهوه خانه خیلی دوام نیاورد(بین سالهای 42 تا 47) و آنچه مشهور است  همین قهوخانه زایر صفر می باشد که در آن زمان یکی از چند ساختمان شاخص کاکی محسوب می شد.(ساختمانهای شاخص آن زمان کاکی عبارت بودند از حسینیه پاسگاه بانک قهوه خانه بهداری و مدرسه ) محل احداث قهوخانه چون در کنار اراضی کشاورزی (چه آب) قرار داشت دور تا دور قهوه خانه درختان گز غرص شده بود به همین خاطر مردمان روستاهای اطر اف که قصد سفر به شهرهای بوشهر و برازجان داشتند در زیر سایه درختان گز منتظر ماشین می نشستند و کمتر وارد قهوه خانه می شدند در نتیجه قهوه خانه محل ورود افراد غیر بومی و مسافرین در راه مانده بود .با آسفالت شدن جاده و کثرت وسایل ایاب و ذهاب قهوخانه نیز رونق بیشتری یافت و تبدیل به سالنی شد... در کنار آن مرحوم حاج محمد قادری کپری از شاخ بر گ نخل احداث نمود که محل فروش تره بار بود, کمی دورتر از کپر تره باری کپر ماهی فروشی حاج غلام نصیری قرار داشت, بعدها بازار کاکی نیز در قسمت جنوب این قهوخانه تشکیل شد. اما متاسفانه  در زمان مرحوم زایر صفر یا کمی بعد از وفات ایشان قهو خانه تبدیل به قنادی به نام ایلار شد, و اراضی کناری آن که در تملیک ورثه آن مرحوم بود جهت احداث بانک صادرات فروخته شد,امروز از قهوه خانه تنها نامی مانده است که نسل نو نیز از آن بی اطلاع می باشد...

Http://www.Gezderaz100.blogfa.com