پیام یکی از دوستان به نام سعید

سلام دوستان وقت بخیر

در تکمیل فرمایشات دوستمون مبنی بر اسراف درامد های بیت المال در فوتبال های بی نتیجهhttp://forum.roq.ir/t29578

خواستم مطلبی رو ضمیمه کنم

در بین عزیزان معلول و نا توان جسمی ورزشی به اسم بوچیا(boccia)برگزار میشود که در ادامه تصاویری از این مسابقه که در سالن آسایشگاه فیاض بخش مشهد برگزار شد

را مشاهده میکنید

forum.roq.ir/t29611
 

در این مسابقه هم افراد دانشجو و دانش اموز حضور داشتند و هم جانبازان

جالب است بدانیدطی تحقیق بنده در همان روز اکثر این دانش اموزان و دانشجویان در حسرت یک ویلچر (جدید)و(نو)هستند

تعداد زیادی از انها نیز ارزوی داشتن ویلچر برقی را داشتند

و همانطور که میبینید همه عزیزان جانباز (شلوار ورزشی قرمز)از ویلچر های برقی و مجهزی برخوردار بودند

حتی به تعدادی لباس ورزشی تعلق نگرفت!!

و از همه این موارد مهم تر اینست که وقتی تو چشمای والدین این عزیزان نگاه میکنید آه سنگینی رو خواهید دید و اینکه از شرمندگی نمیتونن تو چشم فرزنداشون نگاه کنن چون توانایی خرید یک ویلچر رو ندارند...

واین انصاف نیست که عده ای اینگونه حقوقشان پایمال شود

وعده ای بی دلیل و برای عمل انجام نداده دستمزد های بسیار کلان و باور نکردنی دریافت کنند

قضاوت با شما عزیزان

اللهم عجل لولیک الفرج

کرد یا لر

می گویند در هنگام فتح ایران به دست عرب، کوه نشینان ایران توسط عرب کورد نامیده شدند یا بهتر بگوییم اگر آن مرد نام کرد داشتند. اعراب به هرکسی که کوه نشین بود کرد می گفت و اینگونه می بینیم که به لرها نیز که زندگی همچون کردها داشتند نیز کرد می گفتند.

به همین دلیل و این اشتباه بزرگ اعراب. خیلی از نسل های لر و بزرگان تاریخی لر در زیر نام کرد جا خشک کرده اند.

به عنوان مثال ابومسلم خراسانی که یک احتمالش هست زاده فریدن باشد او را کرد می دانند در حالی که این منطقه، منطقه لر نشین می باشد  پس اینجا متوجه می شویم که احتمال لر بودن ابومسلم خراسانی نیز هست.

البته بحث بر سر این نیست که ابومسلم لر باشد یا کرد یا فارس. بحث بر سر اشتباهات اینچنینی است.

منتظر نظرات عالمانه شما هستیم تا بر اطلاعات خود بیفزاییم

جوراب هایی که زندگی مرا تغییر دادند

در آن صبح پاییزی سال 1990 وقتی داشتم جوراب هایم را میپوشیدم، هیچ فکر نمیکردم یک جفت جوراب کتان ناقابل بتواند زندگی مرا تغییر دهد.

آن روز قرار بود دوستانم به خارج شهر بروند و من قول داده بودم از حیوانات آنها مراقبت کنم ولی این حیوانات نه سگ بودند که قرار باشد با آنها بیرون بروم و نه گربه که قرار باشد خاکشان را عوض کنم.

آنها تعدادی مرغ بودند که دوستانم از دامداری صنعتی نجات داده بودند. با این حال، با خودم فکر کردم آیا نگهداری از چند تا مرغ میتواند کار سختی باشد؟

هنوز چند دقیقه از رسیدنم به خانه دوستانم نگذشته بود که متوجه شدم این جامعه مرغی چقدر پیچیده و جالب است. بعضی از مرغها گستاخ بودند، بعضی خجالتی، بعضی سمج و بعضی خیلی شاد.

یکی از مرغ ها مرتب به جوراب های من که خال های نارنجی داشتند علاقه نشان میداد. این مرغ، که اسمش هیلی بود، بد جوری عاشق جوراب های من شده بود! او مرتب نوکش را به جوراب های من می مالید و همه جا دنبال من می آمد.

من تمام روز مرغها را در حال قدقد کردن، شکار غذا در علفها، مشاجره و آرایش کردن تماشا کردم. این مرغها دنیای فعالی داشتند که من هرگز تصورش را هم نمیکردم.

عصر آن روز پس از آنکه مرغ ها را به طویله ای که مخصوص خوابشان بود بردم، لباسهایم را شستم و روی طناب آویزان کردم.

صبح روز بعد، هر دو جوراب من ناپدید شده بودند و فقط دو گیره لباس به عنوان مدرک جرم باقی مانده بودند.

خیلی طول کشید تا آنها را پیدا کردم. هیلی نه تنها جوراب ها را دزدیده بود، بلکه یک تخم هم گذاشته بود و با دقت دو جوراب را دور آن بسته بود.

من آنجا با دهان باز ایستاده بودم که او سرش را بالا آورد و با نگاهی التماس آمیز به من نگاه کرد. او آن جوراب ها را میخواست و از من می خواست که آنها را به او ببخشم. من هم همین کار را کردم.

از آن روز من دیگر گوشت مرغ و تخم مرغ نخوردم. دیگر نمیتوانستم رابطه بال ها و پاها و سینه ها در بشقابم را با هیلی و دخترهای دیگر از یاد ببرم. خیلی طول نکشید که وگن شدم.

پایان غم انگیز داستان این است که هیلی خیلی زنده نماند. او که در نتیجه زندگی قبلی خود در دامداری صنعتی رنجور و ناتوان شده بود، چند روز پس از این ماجرا در خواب مرد.

ولی من هرگز او و شوخ طبعیش را فراموش نمیکنم و این سوال را با خود به گور خواهم برد که او آن جوراب ها را چطور از طناب رخت ها پایین کشیده بود.

منبع: جام نیوز

اولین جاسوس زن ایرانی در اسرائیل چه کسی بود؟

آنها به صورت جهانگرد و با یک کوله‌پشتی به داخل اسرائیل رفتند و ارتباطاتی که لازم بود برقرار کردند. بعد هم که برگشتند خیلی راحت مجموعه‌ای از نقشه‌های داخل اسرائیل را آوردند و ما در اختیار سازمان الفتح قرار دادیم.

علی جنتی در کتاب خاطرات خود درباره فعالیت‌های مبارزین قبل از انقلاب آورده است: ما کمک‌هایی به آنها [سازمان الفتح] می‌کردیم؛ از جمله در کسب اطلاع از داخل اراضی اشغالی و آوردن بعضی نقشه‌هایی که نیاز داشتند و یا ارتباطاتی که می‌خواستند در داخل با بعضی از عناصر برقرار کنند، نیروهای ایرانی نقش مهمی داشتند.

برای نمونه روزی زن و شوهری با پاسپورت ایرانی برای آموزش دیدن به سوریه و لبنان آمدند. یکی از آنان آقای شریف خانی بود که بعدها مدتی هم مسئول بنیاد علوی گردید. دیگری همسر ایشان، خانم دکتر زهرا پیشگاهی فرد بود که اکنون استاد دانشگاه الزهرا(س) است. آنها با وضع عادی و بچه‌ای شیرخوار به لبنان آمدند. وقتی در لبنان آموزش‌های لازم را دیدند، آنها را به یکی از دفاتر الفتح در سوریه معرفی کردیم. قرار شد از طریق اردن به اسرائیل بروند، چون در آن زمان کسانی که گذرنامه ایرانی داشتند راحت می‌توانستند به اسرائیل بروند.

احمدی نژاد خطر کرد تا مردم اجازه سخن گفتن داشته باشند.

هنوز هم شب تاریخی مناظره احمدی نژاد و موسوی در خاطر همه هست . همان شبی که احمدی نژاد اقدام به افشاگری علیه مافیای قدرت و ثروت کرد . گرچه خیلی ها موارد مطرح شده را می دانستند اما کسی جرات صحبت کردن در موردشان را نداشت پس احمدی نژاد خطر کرد تا مردم اجازه سخن گفتن داشته باشند.

ابطحی از فعالان فتنه88 چنین روایت می کند:((شب مناظره و بعد از سخنرانی آیت‌الله هاشمی در حرم امام خمینی به محل اقامت سید حسن خمینی آمدیم و آنجا مناظره را تماشا کردیم.در آن شب، آیت‌الله صانعی، آیت‌الله موسوی بجنوردی، آیت‌الله محقق داماد، مهدی هاشمی و خیلی دیگر از شخصیت‌های شناخته شده و برجسته حضور داشتند.بعد از اتمام مناظره، خیلی فضای بهم ریخته‌ای بود و تقریبا تمام حضار در بهت کامل قرار داشتند و تصور نمی‌کردند آقای احمدی نژاد اینگونه سخن بگوید. همان شب خبرنگار فاینشنال تایمز به من زنگ زد که به او گفتم « احمدی نژاد با این مناظره فضا را به سوی خود برگرداند.))

و کسی چه می داند که تا صبح چه احوالاتی بر اصلاح طلبان گذشت!

پ ن : اینایی که خودشون می دونستن اوضاع کشور به نفع احمدی نژاد هست چرا ادعای تقلب کردند؟؟؟؟