شمال نیوز/هنر در حال حاضر در رسانه جایگاه ندارد

رئیس مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری کشور گفت: در حال حاضر هنر در رسانه جایگاه خود را پیدا نکرده است و نیاز به روزنامه یا رسانه در جامعه هنری حس می شود. به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از حوزه هنری مازندران، دکتر گودرزی دیباج در اولین نشست پژوهش در هنر، با محوریت « پژوهش در کشور، ضرورت ها، آسیب ها و چشم اندا، ضمن ارائه مباحثی در خصوص ضرورت پژوهش در هنر گفت: با توجه به کمبود چنین جلساتی در سطح کشور، شروع سلسله نشست های پژوهش در هنر، در حوزه هنری استان مازندران، اتفاق فرخنده ای برای این استان محسوب می شود. وی ضمن آسیب شناسی در مقوله هنر و پژوهش در کشور گفت: وزن هنر در زندگی روزمره جامعه امروزی می بایست جایگاه خود را پیدا کند و جامعه به هنر و هنرمند احساس نیاز پیدا کند. دیباج در ادامه تعامل هنر و رسانه را مورد بررسی قرار داد و گفت: در حال حاضر هنر در رسانه جایگاه خود را پیدا نکرده است و نیاز به روزنامه و یا رسانه ای که مطالب فرهنگی و هنری را انتشار دهد، در بین جامعه هنری امروزی حس می شود. وی در ادامه خاطرنشان کرد: برای پرورش و رشد هنر می بایست از پایه و مقاطع پیش دبستانی وارد شد و نیاز دانش آموزان به شناخت مفاخر فرهنگی و هنری، نیز باید مد نظر مسئولین قرار گیرد. وی در پایان گفت: تفکر و اندیشه هنری و استفاده از ظرفیت هنری هنرمندان برای اداره کشور می تواند تاثیر گذار و سودمند باشد. در پایان این نشست، با حضور دکتر دیباج، نمایشگاهی از آثار و تولیدات واحد هنرهای در رشته های خوشنویسی، تذهیب، نگارگری، نقاشی و تصویرسازی افتتاح شد.

پاسخ آقای اردشیر تاجمیری به آقای علی بهرامی آسترکی

   بنام یزدان پاک

خیلی متاسفم برای افراد نا اهل و بی سوادی که با انگ با سوادی به خود بدون اینکه  تحقیقی بنمایند وبا اهل قلم وخانواده داربنشینند. شروع به نوشتن مطالب بدون سند بنمایند جایگاه خوانین ،تشمالها کدخدایان ودیگر رده ها در ایل بختیاری مشخص است وسنگ قبرها ونوشتها مشخص میکند که افراد در بختیاری چه جایگاهی دارند بار دیگر به شخصی بنام علی بهرامی  کوهشه اخطار میدهیم که مطالبی که درمورد ایل زلقی. وافراد این ایل قرار داده دروب لاگهای مختلف. پاک نماید وبداند که ما خودمان زنده ایم پایدار در مورد مطالب اقای ااحمد شاهمنصوری هم باید عرض کنم سند قابل قبول وروی چشم ما ,و ایشان هم برادر ماست چون تاجمیر و شامصیر برادرند وفرقی ندارد اما شعر ی که یشبه نوشته و هر چه خواسته نوشه مانند اشعار شما که تاجمیر ازطایفه دیگر. وجهانگیر خان سرلک وخلیل خان سرلک از طایفه دیگررااسترکی بهرامی کردی .....در ضمن مطلبی که در سایت سرلک قرار دادی وعملا زلکی را مقابل پسوند خیلی زشتی قرار دادی واز همه زلکی ها می خواهم که ان را ببینند. ....زلکی خیلی بی غیرت است که شما نانش را بخوری وانطور وصفش کنی....قبرستان بزنوید مشخص کننده رتبه افراد ایل زلقی است  ازت محترمانه می خواهم مطالبت را بردار وگرنه مجبور خواهم شد اسناد ومدارکی. قرار دهم که به صلاح نیست. استر کی ها جایگاه شان مشخص ومحتر م است واینو می نویسم که کنیه های بختیاری تا ابد همراه افراد ایل هست در مورد تاجمیر خان هم باید بگم دوتا هستند با فاصله زمانی. یکی تاج امیر استرکی ودیگری تاجمیرخان بختیاری. که همجا اسمش هست. چه در بنوار. ودر نیزار قم در ارپناه وجوی ارپناه او وافراد ی که املاک او کار می کردند که بادلیل وسند بعدا توضیح خواهم دادبا مدارکی که خودت نوشتی کوتا امدم چون نخواستم افراد ایل بختیاری ناراحت شوند ولی دیگر اجازه نمی دهم ونمی دهیم تاریخ بزگان بر عکس جلوه داده شود خوانین دورکی بهداروند منجزی سرلک ،زلک ،ممصالح،موگویی،و..............غیره فراموش شده اند ومدام به سنگ نوشتهای اشاره می کنی که مشخص است به خط امروزی است. وانسان امروزی حکاکی کرده است.......در مورد ایلخانی د ر اایل زلکی هم بگویم حاج لر میر خان 2 فرزند داشت بنام تاجمیر خان وتاجدالدین خان. که تاجمیر خان بختیاری به خاطر لیاقتش در در بار صفوی طبق نو شته های عالم ارای عباسی. خود وفرزندانش مو قعیت خاصی پیدا کردند.....و جد خانواده تشمال. شاهمنصوری  تاج الدین وفرزندش اعوض علی وفرزندان ایشان هم اشمسعلی واعلی مدد .....محل سکونت اولاد تاج الدین خان روستای ارپناه بوده وبه علت خوشاوندی با طایفه تشمال شاهمنصوری لقب تشمال ارپناهی را هم دارند

چرا خانه‌های تاریخی فریدونشهر خراب می شوند؟

چرا خانه‌های تاریخی خراب می شوند؟ این پرسشی است که با مشاهده صحنه‌های تأسف بار تخریب میراث گذشتگان و خانه های تاریخی فریدونشهر و اکثر نقاط کشور به ذهن متبادر می شود و گاه این پرسش را به همراه می آورد که چه کسی مقصر است؟

با تخریب چند حمام قدیمی در شهر فریدونشهر فقط چند خانه از گذشته بجا مانده که بتوان با نگاه کردن به آن یاد گذشتگان و خاطرات را زنده کرد؛ این خانه ها پر از احساس صمیمیت و محبت بود که همیشه باعث اتحاد و همبستگی خانواده ها می شد؛ خانه های پدر بزرگ و مادر بزرگ هایی که همیشه تنقلاتی برای بچه ها در خانه قدیمی خود داشتند. خانه هایی بدون امکانات امروزی ولی خیلی قوی تر و آرامش بخشتر از خانه های امروزی. خانه هایی که درب آن به سوی همه باز بود و همه اهالی شهر را مانند یک خانواده در کنار هم قرار داده بود.

خانه تاریخی فریدونشهر- در معرض تخریب