دست های پرشمار و بی صدا

 

از یک دست اگر به تعداد همه آدم های عالم باشد هم، صدایی برنمی خیزد، چه رسد به این که بخواهد بانگی بردارد که عالم را خبر کند. قطرات باران هم اگر به میلیارد در میلیارد برسند اما کنار هم قرار نگیرند، نه چشمه ای شکل خواهد گرفت، نه جویباری، نه رودخانه ای، چه رسد به دریا و اقیانوس. از درختان تنها و متفرق هم جنگل شکل نمی گیرد تا زیبایی و شکوهش در چشم بنشیند و خلقی را مدهوش کند. اگر همه خانه های عالم جدا و با فاصله ساخته شود، باز شهری شکل نخواهد گرفت تا از شهر و شهروند و مدنیت سخن به میان آید... صدا وقتی برمی خیزد و بیدار می کند که دست ها روی هم قرار بگیرند. دریا زمانی شکل می گیرد و هزار گوهر می دهد که قطرات دریا به هم بپیوندند و شهر هم از کنار هم ساخته شدن خانه ها به وجود می آید و... این یعنی باید با هم بود تا «بود» و الا تفرقه، بود را هم «نابود» می کند. این یک واقعیت اجتماعی است پس اگر می خواهیم باشیم و این بودن با سرفرازی و عزت هم همراه باشد، «باید» با هم باشیم. این باید را هم «عقل» تأیید می کند و هم «نقل» تأکید، امضای سیره معصومان(ع) هم پای آن است. «و اعتصموا بحبل ا... جمیعاً و لاتفرقوا» آیت خداوندی است، «ایها الناس! علیکم بالجماعه و ایاکم و الفرقه» کلام رسول خدا(ص) است، سیره و سبک زندگی مولا علی علیه السلام هم روشن است و پرشکوه ترین درس وحدت. روش دیگر ائمه بزرگوار علیهم السلام هم مبین واقعیت و حقیقت وحدت به مثابه یک مکتب است، پس هر کس به این راه و روش ایمان دارد، باید امروز بر صراط مستقیم وحدت گام بردارد. هر کس عزت ایران و عظمت اسلام و سرفرازی جهان اسلام را می خواهد باید و باید و باید، پای در راهی بگذارد که مولا علی(ع) به عنوان نماد تام و تمام وحدت پیموده اند . هر کس هم پا به کج راهه تفرقه گذاشت و زبان به ناصواب گشود، بداند این راه به سمتی خلاف مسیر حرکت امام علی(ع) منتهی می شود. پس هشدار...

و هشدار که شیطان به وسوسه تفرقه، در لباس خود حق بینی و حق دانی می خواهد بند از بند حبل ا... بگشاید تا جماعت شکل نگیرد و آیت خداوندی، تفسیری عینی نداشته باشد.

و حرف آخر؛ «یا صاحبی السجن أأرباب متفرقون خیر ام لله الواحد القهار» و یوسف است که می پرسد از هم زندانی های خویش که خدایان چند گانه و پراکنده بهترند یا خدای یگانه ای که قاهر است؟ حالا این پرسش جناب یوسف(ع) را این جور از خود بپرسیم، آیا رواست، باورمندان به توحید و ایمان آورندگان به این که خدای واحد و قاهر بهتر است از «ارباب متفرقون»، خود در مسیر وحدت حرکت نکنند؟ و... بحث را به مسائل روز و بایدها و نبایدهای سیاسی نکشاندم، چون باور دارم، وحدت، یک امر دینی است، فراتر از سیاست و ضرورت های روز، پس به عنوان یک مسلمان باید در صراط مستقیم وحدت باشیم...

خراسان - مورخ دوشنبه 1393/10/15 شماره انتشار 18874 /صفحه16/بدون موضوع