خیلی مهم است.

برای ابراهیم مشکل بزرگی پیش آمده بود.تصمیم گرفت آن را به امام بگوید،به سمت خانه ی امام راه افتاد.

امام در حال بیرون آمدن از خانه بود که ابراهیم به او رسید و گفت:سلام آقای من!میتوانم با شما بیایم؟

امام فرمود:من به بیرون شهر میروم.تعدادی از دوستانمان هم قرار است به من بپیوندند.

اگر دوست داری تو هم میتوانی با ما بیایی.

در بین راه وقت نماز شد.امام داشت آماده ی اقامه ی نماز میشد که ابراهیم به پشت سر اشادره کرد و گفت:بهتر نیست صبر کنیم بقیه ی دوستانمان هم به ما برسند تا با هم نماز بخوانیم؟

امام فرمود:نماز اول وقت خیلی مهم است؛یادت باشد تا وقتی مجبور نشدی آن را عقب نینداز.

ابراهیم اذان گفت و هر دو نمازشان را به جماعت خواندند.

برگرفته شده از کتاب:مشق خوب.به کوشش سید نوید برکچیان