اتاق کوچک من از سکوت لبریز است
کنار من که نباشی جهان غم انگیز است

دلم گرفته و ایوان فضای دلگیری ست...
چه قدر بی تو بهارم شبیه پائیز است...

هنوز شال تو آن جا کنار شومینه
هنوز پیرهنت روی رخت آویز است

تو نیستی و تو را در اتاق می بینم!
هنوز چشم تو زیبا و حیرت انگیز است...

بخوان نگاه مرا از سکوت سنگینم
بفهم حال مرا از سری که بر میز است...

چه قدر با تو نیازم به زندگی زیباست
چه قدر بی تو حقیر است...چه قدر ناچیز است...

"مسعود جعفری"